A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

Cóż więc? Przewyższamy? Żadnym sposobem; gdyśmy przedtem dowiedli, że Judejczycy i Hellenowie, wszyscy są pod uchybieniem [grzechem],

 Nie ma rozumnego i nie ma, szukającego Boga.

Grobem otworzonym jest gardło ich, językami swemi zdradzali, jad żmiji pod wargami ich.

Nogi ich prędkie są ku wylewaniu krwi;

A drogi pokoju nie poznali;

A wiemy, iż cokolwiek zakon mówi, tym którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były przyhamowane i aby cały świat podlegał karaniu Bożemu.

Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

Albowiem zamknął je Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował.

 Dlatego do narodów błogosławieństwo [pochwała, chwała] Abrahama zaistnieje [może być] w Pomazańcu Jeszu, aby obietnice Tchnienia [ducha] dostali przez wiarę.

 To zaś mówię, że umowy [przymierza, testamentu] wcześniej zawartej przez Boga (względem Pomazańca), prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy.

Jeśli wy (jesteście) pomazańcowi, to abrahamowym potomstwem jesteście, a według obietnicy dziedzicami.

I przyjął znak obrzezania za pieczęć sprawiedliwości tej wiary, która była w nieobrzezaniu, po to, aby był ojcem wszystkich wierzących w be obrzezania, aby i im policzona była sprawiedliwość;

Albowiem nie przez prawo się stała obietnica Abrahamowi albo potomkowi [nasieniu] Jego, aby był dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.

Gdyż zakon gniew sprawuje; albowiem gdzie zakonu nie masz, tam nie ma przestępstwa.

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

Aby jako grzech królował ku śmierci, tak też aby łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu eonowemu przez Jeszu Chrystusa, Pana naszego.

Paweł, posłaniec Pomazańca Jeszu z woli Boga, zgodnie z obietnicą życia, które jest w Pomazańcu Jeszu,

Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,

A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.

Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,

 I dlatego jest mediatorem nowej umowy [przymierza, testamentu], ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych podczas pierwszej umowy, ci, którzy są wzywani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. 

- [Z powodu powołania] zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami BOSKIEJ NATURY, gdy już wyrwaliście się z zepsucia pragnieniami tego świata.

 Nowych zaś niebios i ziemi nowej według obietnicy Jego oczekujemy, w których sprawiedliwość zamieszkuje.

 A to jest obietnica, która On obiecał nam, życie eonowe [wieczne, bezkresne].

A toć jest świadectwo, iż nam Bóg dał żywot wieczny; a ten żywot jest w Synu jego.

 To napisałem wam, abyście wiedzieli, że życie macie eonowe [wieczne, bezkresne], wierzący w imię Syna Bożego, {i abyście wierzyli w imię Syna Bożego}.

Kto uwierzy i przyjmie zanurzenie, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.

aby każdy, kto wierzy w Niego, miał życie eonowe.

 Nie bowiem wysłał Bóg Syna na świat, aby skazał [sądził] świat, ale aby zbawić [uratować] świat przez Niego. 

 Amen, amen, powiadam wam, że słowo moje słuchający i wierzący (Temu, który) posłał Mnie, ma życie eonowe i na sąd nie idzie, ale przechodzi ze śmierci do życia. 

 Taka bowiem jest wola {Tego, który mnie posłał} {Ojca Mojego}, aby każdy, widzący Syna i wierzący w Niego, miał życie eonowe. A wzbudzę go Ja w dniu ostatnim".

 Powiedział jej Jeszu: "Ja jestem powstaniem i życiem. Wierzący we Mnie, choćby umarł, (będzie) żył. 

 A każdy, żyjący i wierzący we Mnie, nie umrze do eonu. Wierzysz temu?"

Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. 

Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jeszu to [jest] Pomazaniec, Syn Boga, i abyście wierząc mieli życie w imieniu Jego.

 «Uwierz w Pana Jeszu - odpowiedzieli mu - a zbawisz siebie i swój dom».

 Bo jeśli oświadczysz przez usta swoje, (że) Panem (jest) Jeszu i uwierzysz w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.

  A to jest przykazanie [nakaz] Jego, abyśmy uwierzyli imieniu Syna Jego, Jeszu Pomazańca, i miłowali (się) wzajemnie tak, jak przykazanie nam.

 A zachowujący [strzegący] przykazań Jego, w nim pozostaje [trwa], a On w nim i w tym rozpoznajemy [znamy], że trwa [pozostaje] w nas, z Tchnienia [ducha], którego nam dał.

 To napisałem wam, abyście wiedzieli, że życie macie eonowe [wieczne, bezkresne], wierzący w imię Syna Bożego, {i abyście wierzyli w imię Syna Bożego}.