Następnie po trzech latach wstąpiłem do Jeruszalem, poznać Kefasa [Piotra] i pozostałem przy nim dni piętnaście. 

Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jeruszalem, do Wysłanników(Apostołów) i starszych. 

Kiedy przybyli do Jeruszalem, zostali przyjęci przez społeczność powołanych,Wysłanników( Apostołów)i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał.

A wespół z nim obłudnie się obchodzili i drudzy Judejczycy, tak że i Barnaba uwiedziony był tą ich obłudą.

Tak Józef, nazwany przez posłańców Barnabas, to znaczy "Syn Pocieszenia", lewita rodem z Cypru,

 sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp posłańców [apostołów].

Udał się też do Tarsu, aby odszukać Saula. 

 Tak też zrobili, wysyłając (wsparcie) starszym przez ręce Barnaby i Saula.

Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruszalem zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem.

Gdy pełnili służbę dla Pana i pościli, rzekło Tchnienie Święte: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». 

Ale Judejczycy podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. 

 Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał.

postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, 

 Po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: «Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie». 

ale Paweł prosił, aby nie zabierał z sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. 

Czy tylko ja i Barnaba nie mamy swobody, (aby) nie zarobkować? 

Pozdrawia was Arystarchus spółwięzieó mój i Marek, siostrzeniec Barnabaszowy, (o któremeście wzięli rozkazanie: Jeźliby do was przyszedł, przyjmijcież go.)

 Ale ani Tytus, ze mną Grek będący, (nie był) przymuszony obrzezać (się). 

 Wdzięczność zaś Bogu, który dał tę gorliwość o was w sercu Tytusa,

 Co do Tytusa, wspólnik mój i względem was współpracownik, czy (też) bracia nasi posłańcy zgromadzeń, chwała Pomazańca. 

 do Tytusa, prawowitego dziecka według wspólnej wiary: Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Pana Pomazańca Jeszu, naszego Zbawcy.