O głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli posłuszni, którym przed oczyma Jeszu Chrystus przedtem był wymalowany, i między wami ukrzyżowany?

A wiecie i wy Filipensowie, iż na początku Ewangielii, gdym wyszedł z Macedonii, żaden mi zbór nie udzielił na rachunek dawania i brania, tylko wy sami;

 Nie mówię (tego) dla potępienia. Mówiłem, że w sercach naszych jesteście ku współśmierci i współżyciu. 

 Wielką mam [mi] śmiałość do was. Wielką mam [mi] chlubę z was. Jestem pełen pocieszenia, obfituję radością w całym ucisku naszym.  

Tedy się modliła Anna, i rzekła: Rozweseliło się serce moje w Panu, wywyższon jest róg mój w Panu, rozszerzyły się usta moje przeciw nieprzyjaciołom moim; albowiemem się rozradowała w zbawieniu twojem.

Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.

 Gdyż z wielkiego utrapienia i przygnębienia serca, wśród wielu łez napisałem do was, nie abyście zostali zasmuceni, ale byście poznali miłość, którą mam obficie dla was. 

 Ja zaś z chęcią poniosę koszty i wyczerpię zasoby dla dusz waszych, jeśli obficiej was miłując (jestem) mniej miłowany. 

Drogą przykazaó twoich pobieżę, gdy rozszerzysz serce moje.

Dopieroż człowiek opiły, przewrotny i hardy nie ostoi się w mieszkaniu swojem, który rozszerza jako piekło duszę swoję, a jest jako śmierć, która się nie może nasycić, choćby zgromadził do siebie wszystkie narody, a zebrał do siebie wszystkich lud zi.

Wiedząc, iż każdy, co by uczynił dobrego, za to odniesie nagrodę od Pana, choć niewolnik, choć wolny.

 Świadkiem bowiem moim Bóg, jak tęsknię (do) was wszystkich we wnętrznościach Pomazańca Jeszu.

 Oto przyjdę niebawem, a moja zapłata jest ze mną, by tak każdemu odpłacić, jaka jest jego praca.