Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

Ale gdy znosimy udręki - to dla pociechy i zbawienia waszego a gdy pocieszani jesteśmy - to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy.

 Pojmujemy zaś, że z kochającymi Boga, wszystko współpracuje, dla dobra tych, (którzy) według postanowienia powołanymi są.

A tak niech się nikt nie chlubi pośród ludzi; albowiem wszystko jest wasze.

Wy zaś jesteście pomazańcowi, a Pomazaniec Boży.

 Teraz ja raduję się w swoich cierpieniach za was - dopełniam, czego z udręk Pomazańca brakło w moim ciele – za Jego Ciało, którym jest zgromadzenie.

 Dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni osiągnęli zbawienie w Pomazańcu Jeszu wraz z chwałą eonową. 

przy współudziale waszych za nas modlitw, aby w ten sposób wielu dzięki składało za dar dla wielu w nas złożony.

 nie tylko zaś ale i podniesieniem rąk przez zgromadzenie Powołanych (na) towarzysza naszego razem z łaską tą obsługiwana przez nas ku Jego Pana chwale i ochocie naszej 

 We wszystkim wzbogaceni w całej szczerości, która sprawia przez nas dziękczynienie Bogu. 

 Ponieważ usługa publiczna ta, nie tylko jest dopełnieniem niedostatków świętych, ale też obfituje przez liczne dziękowania Bogu, 

Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.

 I chwalili prze mnie Boga. 

  Temu zaś mogącemu to wszystko uczynić daleko obficiej niż prosimy albo pomyślimy - według mocy działającej w nas - 

 Jemu chwała w zgromadzeniu i w Pomazańcu Jeszu po wszystkie pokolenia eony eonów. Amen. 

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

 A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w czynie, wszystko w imieniu Pana Jeszu, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.

 Przez Niego więc przynosimy ofiarę uwielbiania {przez cały} Bogu, to jest owoc warg wyznających imieniu Jego. 

 Zaś (o) dobroczynności i wspólnocie nie zapominajcie, (z) takich bowiem ofiar jest zadowolony Bóg. 

 Wy zaś rodzaj [ród, rasa] wybrany, władcy [królewskie] kapłaństwo, naród święty, naród [lud] do nabycia, aby [żeby] cnoty [szlachetności, wyborności] ogłosili z ciemności was wzywanych [nazywanych] do cudownego Jego światła. 

 Kto mówi, niech to będzie jak słowa Boga. Kto usługuje, niech czyni to w sile, w którą zaopatruje Bóg, aby we wszystkim uwielbiony był Bóg przez Jeszu Pomazańca. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.

Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu, i nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszystkich władca [wszechwładca], Który był i Który jest, i Który przychodzi. 

upada dwudziestu czterech Starszych przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon Żyjącemu po eony eonów, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: 

A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starszych upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. 

 i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi». 

mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo». 

 A czworo Zwierząt mówiło: «Amen». Starsi zaś upadli i oddali pokłon. 

 A dwudziestu czterech Starszych upadło i czworo Zwierząt, i pokłon oddało Bogu zasiadającemu na tronie, mówiąc: «Amen! allelu Ja !»

 I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: «allelu Ja,  bo za królował Pan Bóg nasz, wszystkich władca [wszechwładca].