A póki Mojżesz mówił z nimi, miewał na twarzy swojej zasłonę;

Widzieli tedy synowie Izraelscy twarz Mojżeszową, że się lśniła skóra twarzy Mojżeszowej; i kładł zaś Mojżesz zasłonę na twarz swoję, póki nie wszedł aby mówił z nim.

 Ponieważ końcem [wypełnieniem, celem] dla prawa (jest) Pomazaniec, do [miejsca lub celu] usprawiedliwienia każdego wierzącego.

 Przed nadejściem wiary, byliśmy pod prawem strzeżeni w zamknięciu, (aż) do nadejścia wiary objawionej

 Tak więc prawo było prowadzącym [pedagogiem] nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

 On bowiem jest pokojem naszym. (On), uczynił dwa jednością, a leżący pośrodku mur podziału zburzył. 

 Wrogość w ciele jego prawnych przykazań w przepisach, które uznał za bezwartościowe, aby (z) dwóch dążyć [tworzyć] w nim do jednego nowego człowieka czyniąc pokój. 

- Są to cienie tego, co przyszłe, a więc ciała pomazańcowego.  

Prawo bowiem, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy się zbliżają. 

Ale przy tych ofiarach dzieje się przypomnienie grzechów na każdy rok.

Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił.

Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję;

Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił.