Jeżeli zaś zaślubiłbyś (się), nie uchybiłeś (zgrzeszyłeś) i jeśli zaślubiłaby (się) dziewica, nie zgrzeszyła. Tacy zaś cierpienie w ciele będą mieli. Ja zaś was oszczędzam. 

I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i tchnieniem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi.

Jeżeli ktoś jednak uważa, że nieuczciwość popełnia wobec swej dziewicy, jako że przeszły już jej lata i jest przekonany, że tak powinien postąpić, niech czyni, co chce: nie grzeszy; niech się pobiorą!  

Tak więc dobrze czyni, kto poślubia swoją dziewicę, a jeszcze lepiej ten, kto jej nie poślubia. 

Młodzieóców jego ogieó pożarł, a panienki jego nie były uczczone.

To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a nie z nakazu. 

 Tym zaś zaślubionym, nakazuję nie ja, ale Pan, mówiąc: Żona od męża nie (ma się) rozdzielać. 

 Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma niewiastę niewierzącą i ta zgadza (się) mieszkać z nim, (niech) jej nie oddala! 

Szczęśliwszą jednak będzie, jeżeli pozostanie tak, jak jest, zgodnie z moją radą. A wydaje mi się, że ja też mam Tchnienie Boże.

Nie mówię jako rozkazując, ale przez pilność innych, jako jest szczera miłość wasza, na jawią wystawiając.

 A radę w tym daję wam; bo to (dla) was (jest) korzystne, którzy nie samym działaniem, ale [i] pragnieniem rozpoczęliście w [od] ubiegłym roku.  

 Co mówię, nie według Pana mówię, ale jak w szaleństwie w tej podstawie (do) chluby.

 A od zarządców wymaga się, by każdy uznany był za wiernego.

Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.

 Nie jesteśmy bowiem jak wielu kupczących słowem [nauką] Boga, ale jak w [ze] szczerości, ale jak z Boga przed Bogiem w Pomazańcu mówimy. 

 Dlatego mając tę posługę, według okazanego nam miłosierdzia, nie zniechęcamy się, 

 Ale wyrzekliśmy (się) ukrytej hańby, nie chodząc w przebiegłości, ani (nie) fałszując Słowa Bożego; ale (w) jawności prawdy zalecamy samych siebie każdemu sumieniu człowieka przed Bogiem. 

Przeto dziękuję temu, który mię umocnił, Chrystusowi Jeszu, Panu naszemu, iż mię za wiernego osądził, na usługiwanie postanowiwszy mię.

Lecz nader obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która jest w Chrystusie Jeszu.

- Dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby we mnie pierwszym Pomazaniec Jeszu okazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy będą [pokładać] wiarę na Nim dla życia eonowego.