Czy nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem [świątynią] Tchnienia [Ducha] Świętego, które jest w was, a które macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 

 Chcę natomiast, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Pomazaniec, a głową żony mąż, a głową Pomazańca Bóg.

 Wy zaś jesteście ciałem Pomazańca [Chrystusa} a członkami z osobna.

podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami.

 I wszystko poddał pod nogi Jego i Jemu dał (być) głową ponad całym zgromadzeniem powołanych,

 które jest Jego ciałem, Pełnią, wszystko we wszystkim napełniając.

 aby wyposażyć czystych [świętych] do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

 Natomiast jako prawdomówni w miłości, we wszystkim wrośli w Niego, który jest Głową, w Pomazańca.

 Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

bo mężczyzna [mąż] jest głową kobiety [żony], jak i Pomazaniec [Chrystus, Mesjasz] Głową społeczności [zgromadzenia, kościoła, zboru] — On sam, Zbawca [Wybawiciel] ciała;

 bo jesteśmy członkami Jego ciała {z ciała Jego i z kości Jego}.

 a nie trzyma (się) Głowy, z której całe ciało, zasilane i spajane stawami i ścięgnami, rośnie Bożym wzrostem.

A on rzekł: Nie daj Boże, abym to uczynić miał! mąż, w którego ręku znaleziony jest kubek, ten będzie niewolnikiem moim; a wy jedźcie w pokoju do ojca waszego.

Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę da innym». Gdy to usłyszeli, zawołali: «Nie, nigdy!»

Bo cóż na tem, jeźli niektórzy nie uwierzyli? Azaż niedowiarstwo ich niszczy wiarę Bożą?

Nie daj tego Boże! I owszem niech Bóg będzie prawdziwy, a wszelki człowiek kłamcą, jako napisano: A abyś był usprawiedliwiony w mowach twoich, a żebyś zwyciężył, gdybyś sądził.

Nie daj tego Boże! albowiem jak Bóg osądzi świat?

Czy prawo uznajemy za niepotrzebne z powodu wiary? Nie może tak być, raczej prawo stanowimy.

W żadnym razie! Jakim sposobem my, którzy umarliśmy dla grzechu, mamy nadal w nim żyć?

Cóż tedy? Będziemy grzeszyli, bośmy nie pod prawem, ale pod łaską? Żadną miarą!

Cóż więc powiemy? Czy Prawo jest grzechem? Żadną miarą! Ale jedynie przez prawo zdobyłem znajomość grzechu. Nie wiedziałbym bowiem, co to jest pożądanie, gdyby prawo nie mówiło: Nie pożądaj!

A więc to, co dobre, stało się dla mnie przyczyną śmierci? Żadną miarą! Ale to właśnie grzech, by okazać się grzechem, przez to, co dobre, sprowadził na mnie śmierć, aby przez związek z przykazaniem grzech ujawnił nadmierną swą grzeszność. 

A jeźli my szukając, abyśmy byli usprawiedliwieni w Chrystusie, znajdujemy się też grzesznikami, tedyć Chrystus jest sługą grzechu? Nie daj tego Boże!

 Więc prawo przeciwko obietnicom Bożym? Nie może być! Jeśli bowiem zostałoby dane prawo, które by mogło ożywiać, istotnie dzięki prawu byłoby usprawiedliwienie. 

Ale ja, nie daj Boże, abym się miał chlubić, tylko w krzyżu Pana naszego Jeszu Chrystusa, przez którego mi jest świat ukrzyżowany, a ja światu.