Powiadam zaś to, że każdy z was mówi: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, ja zaś Pomazańcowy.

Albowiem gdy kto mówi: Ja jestem Pawła, a drugi: Ja Apollosa, czy cielesnymi nie jesteście?

Ja zasadziłem, Apollos podlewał, ale Bóg dał wzrost.

 Przeciw obliczu patrzycie. Jeśli ktoś (jest) przekonany w sobie, (że do) pomazańca należy, to niech liczy też w sobie, że tak jak on (jest) Pomazańca tak i my. 

 Nie bowiem ośmielamy zaliczyć (się), albo porównać siebie z niektórymi co sami siebie polecają. (Oni) jednak sami z siebie (biorą) miarę i porównując się sami ze sobą (niczego) nie rozumieją. 

 Nie chlubimy się nad miarę z cudzej pracy; nadzieję zaś mamy (na) wrastającą wiarę waszą, (że) urośniemy (u) was według wzorca [pręta mierniczego] aż do obfitości. 

 Jeśli [wprawdzie] bowiem ktoś przychodzący, innego Jeszu głosi, którego nie głosiliśmy; albo gdy inne tchnienie bierzecie, którego (wcześniej) nie wzięliście, albo inną dobrą nowinę, której nie przyjęliście, dobrze (to) znosicie. 

 Co czynię, czynić jeszcze (będę), aby odciąć przyczynę, szukającym okazji, aby się chlubić, by byli tacy, jak i my.

 I nic dziwnego; sam bowiem szatan pozuje na posłańca [anioła] światłości. 

 To {wszystko} zaś czynię dla dobrej nowinie, aby stać się jej współuczestnikiem.

 Bo wszystko przez was, aby łaska obfitująca przez zwiększającą się wdzięczność wzrastała dla chwały Boga. 

 Ponownie {od dawna} myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy [bronimy]? Przed Bogiem w Pomazańcu mówimy, że wszystko umiłowani (jest) dla wszego zbudowania. 

 Gdyż dobra nowina nasza nie była u was tylko w Słowie, ale też w mocy i w Tchnieniu Świętym, i w wielkiej pełni, bo wiecie, jakimi staliśmy się w was dla was. 

 Dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni osiągnęli zbawienie w Pomazańcu Jeszu wraz z chwałą eonową. 

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia.

Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

Tak mówi Pan:Przeklęty mąż, który ufa w człowieku, i który pokłada ciało ramieniem swojem, a od Pana odstępuje serce jego.

Albowiem stanie się jako wrzos na puszczy, który nie czuje, gdy co dobrego przychodzi, ale bywa na suchych miejscach na puszczy w ziemi słonej, i w której nikt nie mieszka.

Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Wielebnym [Rabbi], albowiem jeden jest wasz Mistrz, a wy wszyscy braćmi jesteście.

Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. 

 Albowiem przez łaskę, którą otrzymałem, mówię każdemu, przebywającemu wśród was, (by) nie myślał o sobie więcej, niż należy myśleć; ale (niech) myśli ku ograniczeniu, każdy według przydzielonej (przez) Boga miarki wiary.

 Jeśli bowiem chciałbym chlubić się nie będąc szalonym, bo prawdę powiem, (ale) oszczędnie, aby kto o mnie nie rozumiał nad to, co widzi, albo co słyszy ode mnie. 

Niektórzy tak nadęli się pychą, jakbym już wcale nie miał do was przyjść. 

Lecz przyjdę szybko do was, jeśli Pan będzie chciał, i poznam nie mowę tych nadętych, ale moc.

A tak niech się nikt nie chlubi pośród ludzi; albowiem wszystko jest wasze.

A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu.

Nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza?

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

 Miłość (jest) cierpliwa [wyrozumiała], łaskawa [uprzejma]. Miłość nie (jest) zazdrosna [rywalizująca], miłość nie (jest) chełpliwa, nie jest nadęta [pyszna]. 

Ale odpowiedziawszy Jozue, syn Nunów, sługa Mojżeszów, jeden z młodzieóców jego, rzekł: Panie mój Mojżeszu, zabroó im.

Któremu odpowiedział Mojżesz: Czemuż im ty zazdrościsz dla mnie? Boże daj, aby wszystek lud Paóski prorokował, a iżby dał Pan Ducha swego na nie!

Przyszli więc do Jana i powiedzieli do niego: «Nauczycielu, oto Ten, który był z tobą po drugiej stronie Jordanu i o którym ty wydałeś świadectwo, teraz udziela zanurzenia i wszyscy idą do Niego».

Na to Jan odrzekł: «Człowiek nie może otrzymać niczego, co by mu nie było dane z nieba.

 Niech was nie potępia ten, kto lubi się umartwiać i oddawać cześć Posłom [aniołom], których {nie} widział i bezpodstawnie szczycić się swoim cielesnym rozumowaniem,