Boga bowiem jesteśmy współpracownikami, Boga rolą (i) Boga budowlą jesteście. 

 Według łaski Bożej, która mi jest dana, jako mądry architekt założyłem fundament, a inny na nim buduje: jednak każdy niech uważa, jak na nim buduje. 

To piszę, nie po to, aby was zawstydzić; ale jak dzieci moje umiłowane napominam.

Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy pedagogów w Pomazańcu, ale niewielu ojców (macie); bo ja was w Pomazańcu Jeszu przez dobrą nowinę zrodziłem.

Czy jestem wolny? Czy jestem posłańcem [apostołem]? Czy nie ujrzałem Jeszu Pana naszego? Nie jesteście dziełem moim w Panu?

Kto kiedykolwiek służył w wojsku na własny koszt? Kto sadzi winnicę, a owocu jej nie spożywa? Albo kto trzodę pasie, a mleka trzody nie spożywa?

Bo to w Prawie Mojżesza jest napisane: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska. Czy (to) o woły Bóg się troszczy?

Jeśli my wam posialiśmy (dobra) duchowe, (to) cóż wielkiego, jeśli będziemy żąć wasze (dobra) cielesne?

 Zapoznaję was zaś, bracia, z dobrą nowinę, którą wam ogłosiłem, którą też przyjęliście i w której stoicie,

Albowiem naprzód podałem wam, com też wziął, iż Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism;

A iż widziany jest od Kiefasa, potem od onych dwunastu.

Potem jest widziany od Jakóba, potem od wszystkich Apostołów.

Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem zgromadzenie Boże.

Przetoż i ja, i oni tak każemy, i takeście uwierzyli.

 A co szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Judejczyków, jak i Hellenów(Greków). 

A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: «Krew wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan». 

 Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i zanurzenie. 

bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele ludu mam w tym mieście». 

 Nie bowiem jak nie dosięgający do was nie przekraczamy granice sami z siebie. Przecież do was pierwsi przybyliśmy z dobra nowiną pomazańca.

 Nie chlubimy się nad miarę z cudzej pracy; nadzieję zaś mamy (na) wrastającą wiarę waszą, (że) urośniemy (u) was według wzorca [pręta mierniczego] aż do obfitości. 

Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.

Pewien Judejczyk, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma przybył do Efezu.

Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. 

 Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską [Bożą] tym, co uwierzyli. 

 Kiedy Apollos znajdował się w Koryncie, Paweł przeszedł okolice wyżej położone, przybył do Efezu i znalazł jakichś uczniów.

Lecz z niego wy jesteście w Pomazańcu Jeszu, który się nam stał mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem,

Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.

Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

 Nie pokładajcie ufności w przemocy i nadziei w rabunku; do bogactw, choćby rosły, serca nie przywiązujcie. 

Sprawiedliwy jako palma zakwitnie, jako cedra na Libanie rozmnoży się.

Nawet i w sędziwości przyniosą owoc, czerstwymi i zielonymi będą;

Pieśó stopni dla Salomona. Jeźli Pan domu nie zbuduje, próżno pracują ci, którzy go budują; jeźli Pan nie będzie strzegł miasta, próżno czuje ten, który go strzeże.

Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:

Takci będzie słowo moje, które wynijdzie z ust moich; nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tem, na co je poślę.

Bo jako ziemia wydaje płód swój, a jako ogród nasienie swoje wywodzi, tak panujący Pan wywiedzie sprawiedliwość i chwałę swoję przed wszystkie narody.

Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: "A więc i narodom udzielił Bóg skorygowania, aby żyli". 

 Kiedy przybyli i zebrali [miejscowa] Społeczność Powołanych, opowiedziała, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

Przysłuchiwała się nam też pewna "bojąca się Boga" kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła.

 Powitawszy ich, zaczął szczegółowo opowiadać, czego Bóg dokonał wśród pogan przez jego posługę. 

 Nie śmiem mówić tego, czego by nie dokonał Pomazaniec przeze mnie w przywodzeniu do posłuszeństwa narodów, słowem i czynem, 

 Listem naszym wy jesteście, napisanym w sercach naszych, który znają i czytają wszyscy ludzie.

 Przekonanie zaś takie mamy przez Pomazańca ku Bogu,

 Gdyż dobra nowina nasza nie była u was tylko w Słowie, ale też w mocy i w Tchnieniu Świętym, i w wielkiej pełni, bo wiecie, jakimi staliśmy się w was dla was.