Sądzeni natomiast przez Pana, jesteśmy karceni [upominani], abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.

I rzekł: Będzieszli pilnie słuchał głosu Pana Boga twego, a co dobrego w oczach jego czynić będziesz, i nakłonisz uszy ku przykazaniom jego, strzegąc wszystkich ustaw jego, żadnej niemocy, którąm dopuścił na Egipt, nie dopuszczę na cię; bom Ja Pan, który cię leczę.

I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona: Dlatego, żeście mi nie uwierzyli, abyście mię poświęcili przed oczyma synów Izraelskich, przetoż nie wprowadzicie zgromadzenia tego do ziemi, którąm im dał.

Będzie Aaron przyłączon do ludu swego; albowiem nie wnijdzie do ziemi, którąm dał synom Izraelskim, przeto żeście odporni byli słowu mojemu przy wodach poswarku.

Przetoż przypuścił Pan na lud węże ogniste, którzy kąsali lud; i pomarło wiele ludu z Izraela.

I rzekł Pan do Mojżesza: uczyó sobie węża miedzianego, a wystaw go na drzewcu; i stanie się, ktokolwiek ukąszony będąc wejrzy naó, że żyw zostanie.

Wszakże iżeś dał przyczynę, aby urągali nieprzyjaciele Paóscy dla tej sprawy, przetoż syn, któryć się urodził, pewnie umrze.

Tedy się modlił Dawid Bogu za dziecięciem i pościł, a wszedłszy do pokoju, leżał przez noc na ziemi.

I stało się dnia siódmego, że umarło dziecię. A obawiali się słudzy Dawidowi, oznajmić mu, iż umarło dziecię, bo mówili: Oto, póki jeszcze dziecię było żywę, mówiliśmy z nim, a nie słuchał głosu naszego; cóż gdy mu powiemy: Umarło dziecię, dopier oż się będzie trapił.

I zawołał na męża Bożego, który był przyszedł z Judztwa, mówiąc: Tak mówi Pan: Przeto żeś był odpornym ustom Paóskim, a nie strzegłeś rozkazania, któreć przykazał Pan, Bóg twój:

A tak gdy się najadł chleba i napił się, osiodłał osła prorokowi onemu, którego był wrócił.

(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.

Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;

Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.

Tylkom was samych poznał ze wszystkich rodzajów ziemi; przetoż was nawiedzę dla wszystkich nieprawości waszych.

 A całkowicie zapomnieliście o zachęcie, która odnosi się do was jako synów: Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana ani się nie zniechęcaj, gdy jesteś przez Niego napominany. 

 Jeśli znosicie karcenie, Bóg się wam przedstawia jak synom. Jaki (to) bowiem syn, którego ojciec nie koryguje? 

 Ponadto, jeśli nasi ziemscy ojcowie pouczali nas, a (my ich) szanowaliśmy, to czy nie tym bardziej poddamy się Ojcu tchnień [duchów] — a będziemy żyć?

 Wprawdzie żadne (surowe) pouczenie w chwili, gdy (nas) dosięga, nie sprawia (nam) radości, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi (pełen) pokoju owoc sprawiedliwości. 

 Ja wszystkich, których miłuję, upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i skoryguj swój sposób myslenia! 

 Oto tajemnicę wam wyjawiam [mówię]; nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, 

 Dawid wprawdzie, gdy swemu pokoleniu usłużył, Boga postanowieniem zasnął i dołączył do ojców swoich, i ujrzał skażenie. 

 Albowiem jeśli wierzymy, że Jeszu umarł i powstał, tak Bóg i tych, którzy zasnęli w Jeszu, poprowadzi razem z nim.