Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Tchnieniu, gdyż Tchnienie Boga mieszka w was. Jeśli ktoś Tchnienia Pomazańca nie ma, ten nie jest jego.

ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

który poddał się z powodu grzechów naszych, a powstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

którego Bóg wskrzesił [wzbudził, podniósł], rozwiązując [odwiązując] bóle [męki, udręki] śmierci, ponieważ nie było możliwe [do pomyślenia, dopuszczalne], żeby był on [to] zatrzymany [utrzymywany, ujęty] przez nią [to].

Tego Jeszu wskrzesił [podniósł, wzbudził] Bóg, którego [czego] wszyscy my jesteśmy świadkami [świadectwem, potwierdzeniem].

Po prawicy więc [zatem] Boga wywyższony [podniesiony], obietnicę tchnienia [ducha, wiatru, powiewu] Świętego [wydzielony do czystości] wziąwszy [otrzymawszy] od [przy, u boku] Ojca, wylał to [ono], co [które] wy [i] widzicie i [oraz] słyszycie.

 i jaka (jest) przewyższająca wielkość mocy jego w nas, wierzących według skutecznej mocy siły jego,

 którą działał [okazał] w Pomazańcu, wybudzając Go z martwych i posadził na prawicy swojej w niebiosach. 

A Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego, onego wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jeszu,

Którzy przez niego wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.

 Albowiem prawo Tchnienia [ducha] życia, które jest w Pomazańcu Jeszu, uwolniło mnie {ciebie} od prawa uchybienia [grzechu] i śmierci.

 Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.

 Jeżeli bowiem zrośnięci zostaliśmy [staliśmy się] w podobieństwie śmierci Jego, ale i w powstanie będziemy.

Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.

I dam w was ducha mego, a ożyjecie, i dam wam odpocząć w ziemi waszej; i dowiecie się, że Ja Pan mówię to i uczynię, mówi Pan.

Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego:

a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia. 

Bo Bóg i Pana wzbudził, i nas wzbudzi mocą swoją.

 Jeśli bowiem martwi nie (mają być) zbudzeni, i Pomazaniec nie (jest) zbudzony.

 Teraz zaś Pomazaniec wzbudzony z martwych, (stał się) pierwszym (z tych, co) zasnęli. 

Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą.

 Oto tajemnicę wam wyjawiam [mówię]; nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, 

 Trzeba bowiem zniszczalne ubrać niezniszczalnością, a śmiertelne ubrać nieśmiertelnością. 

 Gdzie (jest, o) śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzie (jest, o) śmierci {hadesie}, twoje żądło? 

 Zaś Bogu wdzięczność, daje nam zwycięstwo przez Pana naszego Jeszu Pomazańca.

 wiedząc, że ten, który wzbudził Pana Jeszu, i nas wzbudzi przez Jeszu, i postawi z wami. 

 i (to) nas będących martwymi (w) wykroczeniach, wspólnie ożywił z Pomazańcem - łaską jesteście zbawiani - 

- Który przemieni ciało nasze uniżone na podobne chwalebnemu ciału Jego. Poprzez działanie mocy swojej, podporządkuje sobie wszystko.

 Albowiem jeśli wierzymy, że Jeszu umarł i powstał, tak Bóg i tych, którzy zasnęli w Jeszu, poprowadzi razem z nim.

 Gdyż sam Pan pośród rozkazu [okrzyku], pośród głosu archonta posłów [archanioła] i pośród trąby Boga zstąpi z nieba, a martwi w Pomazańcu powstaną najpierw.

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was {nas} przyprowadzić (do) Boga; zabity wprawdzie (w) ciele, lecz ożywiony (w) tchnieniu [duchu],

 i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący po eony eonów i mam klucze śmierci i Otchłani. 

A po trzech i pół dniach tchnienie (duch) życia z Boga w nich wstąpił i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali. 

 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. 

 I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. 

Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom. 

 Trzeba bowiem zniszczalne ubrać niezniszczalnością, a śmiertelne ubrać nieśmiertelnością. 

 Stale bowiem my, żyjący, na śmierć (jesteśmy) wydawani z powodu Jeszu, aby też życie Jeszu (było) ujawnione w śmiertelnym ciele naszym. 

 Też bowiem będąc w tym namiocie, wzdychamy, (będąc) obciążeni. Z tego powodu nie chcemy rozebrać (się), ale ubrać, żeby (zostało) pochłonięte śmiertelne, przez życie. 

Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Tchnieniu, gdyż Tchnienie Boga mieszka w was. Jeśli ktoś Tchnienia Pomazańca nie ma, ten nie jest jego.

Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza».

 A powiedział to o Tchnieniu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Tchnienie bowiem jeszcze nie było dane, ponieważ Jeszu nie został jeszcze uwielbiony. 

 Tchnienie Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.