Ewangelia wg św. Łukasza 18:1-8
1
Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać:
2
W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.
3
W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!"
4
Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,
5
to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie"».
6
Pan dodał: «Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi.
7
A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?
8
Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
Ewangelia wg św. Łukasza 18:9-43
9
Powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:
10
«Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik.
11
Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: "Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.
12
Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam".
13
Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: "Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!"
14
Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».
15
Przynosili Mu również niemowlęta, żeby na nie ręce włożył, lecz uczniowie, widząc to, szorstko zabraniali im.
16
Jeszu zaś przywołał je do siebie i rzekł: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże.
17
Amen, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».
18
Zapytał Go pewien zwierzchnik: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
19
Jeszu mu odpowiedział: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.
20
Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij swego ojca i matkę!»
21
On odrzekł: «Od młodości przestrzegałem tego wszystkiego».
22
Jeszu słysząc to, rzekł mu: «Jednego ci jeszcze brak: sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; potem przyjdź i chodź ze Mną».
23
Gdy to usłyszał, mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty.
24
Jeszu zobaczywszy go [takim] rzekł: «Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.
25
Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».
26
Zapytali ci, którzy to słyszeli: «Któż więc może być zbawiony?»
27
Jeszu odpowiedział: «Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga».
28
Wówczas Piotr rzekł: «Oto my opuściliśmy swoją własność i poszliśmy za Tobą».
29
On im odpowiedział: «Amen, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu albo żony, braci, rodziców albo dzieci dla królestwa Bożego, żeby
30
nie otrzymał daleko więcej w tym czasie, a w wieku przyszłym - życia wiecznego».
31
Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: «Oto idziemy do Jeruszalem i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.
32
Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty;
33
ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
34
Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie pojmowali tego, o czym była mowa.
35
Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.
36
Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje.
37
Powiedzieli mu, że Jeszu z Nazaretu przechodzi.
38
Wtedy zaczął wołać: «Jeszu, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»
39
Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jeszu, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»
40
Jeszu przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
41
«Co chcesz, abym ci uczynił?» Odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał».
42
Jeszu mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła».
43
Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.
