Słuchajże córko, a obacz, i nakłoó ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.

Wynijdźcie, córki Syoóskie! a oglądajcie króla Salomona w koronie, którą go ukoronowała matka jego w dzieó zrękowin jego, i w dzieó wesela serca jego.

Albowiem małżonkiem twoim jest stworzycie twój, Pan zastępów imię jego, a odkupiciel twój, Święty Izraelski, Bogiem wszystkiej ziemi zwany będzie.

Albowiem jako młodzieniec pannę pojmuje, tak cię sobie pojmą synowie twoi; a jako się oblubieniec weseli z oblubienicy, tak się weselić będzie z ciebie Bóg twój.

Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu.

 Gorliwy bowiem (o) was (jestem) Boga gorliwością. Zaręczyłem bowiem was jednemu mężczyźnie, (chcę was jako) dziewicę czystą postawić przy Pomazańcu. 

Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła, 

 I przyszedł jeden z siedmiu posłańców(aniołów), co trzymają siedem czasz pełnych siedmiu plag ostatecznych, i tak się do mnie odezwał: «Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka». 

O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.

Wówczas Jeszu rzekł do nich: «Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Bo jest napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada.

 Ale Jeszu rzekł: «Jeszcze krótki czas jestem z wami, a potem pójdę do Tego, który Mnie posłał. 

 Będziecie Mnie szukać, a nie znajdziecie, a tam, gdzie Ja będę potem, wy pójść nie możecie». 

 Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie».

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale - jak to Judejczykom powiedziałem, tak i teraz wam mówię - dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. 

Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Obrońca nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.

Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca».

 Już nie [nigdy więcej] jestem [istnieję] w [pośród] świecie, ale [i, a] oni w świecie są [istnieją], ale Ja do [ku] Ciebie [Tobie]. idę. Ojcze Święty, zachowaj [dopilnuj, zatrzymaj] ich w Twoim imieniu [nazwie], które [który, kto, co, to] Ty dałeś Mi, aby [żeby] być jednym jak My.

Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni.

A [i, także] to powiedziawszy, zobaczyli [patrzyli, ujrzeli] oni unoszącego [podniesionego], a chmura [obłok] przyjął [ukrył, poniósł, udźwignął]  Go z oczu ich.

którego trzeba [koniecznie] niebu prawdziwie [rzeczywiście] przyjąć [utrzymać, zaakceptować] do [aż do] momentów [czasów] przywrócenia [restytucji] wszystkiego [każdego, całości], które [co, tamto] mówił [powiedział] Bóg przez [za pośrednictwem] usta swoich świętych [wybranych, wydzielonych] od eonu [od początku, czasu tego świata] Jego proroków [przemawiających].

Gdy pełnili służbę dla Pana i pościli, rzekło Tchnienie Święte: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». 

Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich.

 Wyciągając ręce (wybrali) w każdym Zgromadzeniu (Powołanych) Starszych. Modląc się i poszcząc, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. 

Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. 

 w ciosach, w strażnicach [więzieniach], w rozruchach, w trudach, w bezsennościach, w postach,

 W trudzie i utrapieniu, w bezsenności często, w głodzie i w pragnieniu, w postach wielokrotnie, w zimnie i w nagości.