Codziennie nauczałem u was w świątyni, a nie pojmaliście Mnie. Ale Pisma muszą się wypełnić».

 Nieprzyjaźń położę pomiędzy wami: między niewiastą, i między nasieniem twoim, i między nasieniem jej; Ono zmiażdży [przekreśli] ci głowę [górę, szczyt], a ty mu zgnieciesz piętę.

(Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.)

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Albowiem Paóskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

Jako wiele ich zdumieją się nad nim, że przemierzła jest nad innych ludzi osoba jego, a kształt jego nad synów ludzkich:

Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?

 Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, zaznajomiony z wycieńczeniem, ukryta [skrzywiona] twarze przed Nim, pogardzany nie uważany. 

 Lecz on zbrukany [przebity] dla występków [buntów] naszych, zmiażdżony za naszą nieprawość, kara za nasz spokój [dobro] w Nim [w imieniu] i przez rany [pręgi] Jego (jesteśmy) uzdrowieni. 

Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.

Który to lud podał niezbożnym grób jego, a bogatemu śmierć jego, choć jednak nieprawości nie uczynił, ani zdrada znaleziona jest w ustach jego.

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

- Wyrokiem wydzielono twojemu ludowi i miastu Syjon siedemdziesiąt siedem (lub: tygodni) na pełne wygaśnięcie grzechu, na odejście od czynów nieprawości, na całkowite wymazanie występków, na zrozumienie widzenia, na zaprowadzenie ponadczasowej sprawiedliwości, na ostateczne spełnienie się tego widzenia i na to, by zaczęło się radować święte świętych.

- Po siedemdziesięciu siedmiu i sześćdziesięciu dwóch odcięte będzie namaszczenie i już go nie będzie. Królestwo z narodów zniszczy to miasto i świątynię razem z Pomazańcem. Jego koniec przyjdzie wraz z gniewem. Do samego końca (miasto) będzie ofiarą wojennych działań.

O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.

Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».

Jakże więc spełnią się Pisma, że tak się stać musi?»

 Lecz stało się to wszystko, żeby się wypełniły Pisma proroków». Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli. 

Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany».

Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» 

I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

 Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». 

 Potem Jeszu świadomy, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę».

Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: kość jego nie będzie złamana.

 I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili. 

Tego, przy wyznaczonej [ustalonej, określonej] radzie [woli, zamierzeniu] i przewidzeniu [przepowiedni] Boga, wydanego [oddanego, przekazanego] przez ręce bezprawnych, przybiliście [wbiliście, przyczepiliście] i zabiliście [umorzyliście, pozbawiliście życia].

Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jeszu, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z narodami i pokoleniami Iszraela

bo mieszkańcy Jeruszalem i ich zwierzchnicy nie uznali Go, i potępiając Go wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat. 

A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie.

Którzyśmy się z sobą mile w tajności naradzali, i do domu Bożego społecznie chadzali.

Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

Niech będą dni jego krótkie, a przełożeóstwo jego niech inny weźmie.

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie. 

 Wtedy Juda, który Go wydał, widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym

 Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi, oddalił się, potem poszedł i powiesił się. 

Mężczyźni, bracia musiało [konieczne, nieuniknione] wypełnić [dokonać, spełnić] Pismo [co napisane] które przepowiadało [uprzedzało] Tchnienie [wiatr, duch] święte poprzez usta [mowa, ostrze] Dauida [Dawida] w sprawie [około, dotycząca, wokół] Judy [Judasza] (który) stał się [okazał się] przewodnikiem [liderem, przywódcą] chwytających [przejąć, zatrzymać, począć] Jeszu.

On [ona, ono, to] w pewnym sensie jakby [wprawdzie, coprawda] zatem [więc, wtedy] nabył [wygrał, posiadł] miejsce  [kawałek ziemi, pole, nieruchomość, posiadłość] z wynagrodzenia [zapłaty, nagrody] niesprawiedliwości [krzywdy] na oślep [twarzą do przodu lub w dół] zaistniało [wydarzyło się] roztrzaskał [pękł, rozerwał z hukiem] wpół [środkowy, pomiędzy], a [i] wytrysnęły [wylały, rozsypały] wszystkie wnętrzności jego.

Napisane bowiem w zwoju [księdze] pieśni [psalmów]: Bedzie [stanie się] gospodarstwo [mieszkanie, zagroda] jego puste i nie niech zamieszkujacy w niej a doglądanie [stanowisko nadzorcy] jego otrzyma inny. 

Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza.

Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie. 

Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».

Wtedy Juda, który Go miał zdradzić, rzekł: «Czy nie ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak jest, ty».