Nie będą się w nim osadzać na wieki, ani mieszkać od narodu aż do narodu; ani tam rozbije namiotu Arabczyk, ani tam pasterze z stadami odpoczywać będą.

I uczynię je osiadłością bąków, i kałużami wód, i wymiotę go miotłą spustoszenia, mówi Pan zastępów.

Nóg świętych swoich ochrania, a niepobożni w ciemnościach zamilkną; bo nie w sile swojej będzie się mąż zmacniał.

Oświeć oblicze twoje nad sługą twoim; wybaw mię przez miłosierdzie twoje.

 Przerywa wojny aż po krańce ziemi, łuk kruszy, łamie włócznię, wozy ogniem pali.

I sprawię to, aby im zginął głos wesela, i głos radości, głos oblubieóca, i głos oblubienicy, głos żarn, i światłość pochodni,

W biblii siedmdziesięciu tłómaczów, ta księga święta tak się zaczyna. I stało się, gdy Izrael pojmany był, a Jeruzalem spustoszone, że Jeremijasz siedział płacząc, i narzekał narzekaniem takiem nad Jeruzalemem, a rzekł: Ach miasto tak ludne jakoż siedzi samotne! stało się jako wdowa; zacne między narodami, przednie między krainami stało się hołdowne.

Lecz Pan mieszka w świętym domu swoim, niechaj zamilknie przed Nim cała ziemia.

Albowiem Ja podniosę rękę moją przeciwko nim, i będą łupem sługom swoim, a dowiecie się, że mnie JHWH zastępów posłał.

 Rzekł do niego: "Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?" Lecz on oniemiał.

 Wtedy król rzekł sługom: "Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów". 

 Fale [wały] dzikie [wściekłe, nieoswojone] morskie [wodne], pieniące (się) [metafora: brudów niesionych na fali] sprośności [to, co wstydliwe], gwiazdy błąkające [wałęsające] (się), którym mrok ciemności do [na] eon zarezerwowano.

 A dźwignął jeden Poseł [anioł] potężny, kamień wielki jak (kamień) młyński i rzucił w morze, mówiąc: "Tak gwałtownie (będzie) rzucony Babilon, wielkie miasto, i nie (będzie) znalezione już. 

 I światło lampy nie (będzie) uwidocznione w tobie. I głosu oblubieńca i oblubienicy nie (będzie) słyszane w tobie już: ponieważ kupcy twoi byli możnowładcami ziemi, ponieważ w farmacji [czarach] twojej oszukane zostały wszystkie narody - 

I rzekłaś: Na wieki panią będę; i tak nie przypuściłaś tego do serca swego, aniś sobie przywodziła na pamięć dokoóczenia tego.

I będzie Babilon, który był ozdobą królestw i sławą zacności Chaldejczyków, jako podwrócenie od Boga Sodomy i Gomory.

Weźmiesz tę przypowieść przeciw królowi Babiloóskiemu, i rzeczesz: O jako ustał poborca, ustał podatek złota!

Tyś, królu! królem królów; bo tobie Bóg niebieski królestwo, moc, potęgę i sławę dał;

I wszystko, gdzie jedno mieszkają synowie ludzcy, zwierz polny i ptastwo niebieskie, dał w rękę twoję i postanowił cię panem nad tem wszystkiem, a tyś jest tą głową złotą.

 I przeniósł mnie na pustkowie w tchnieniu [duchu]. I ujrzałem niewiastę siedzącą na zwierzęciu czerwonym [szkarłatnym], pełnym imion bluźnierczych, mającym siedem głów i dziesięć rogów. 

A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Matka nierządnic i obrzydliwości ziemi". 

 Ile chlubiła się i pławiła w przyjemnościach, tyle zadajcie jej bólu i smutku! Ponieważ w sercu swym stwierdziła: "Ponieważ zasiadam (jak) królowa i wdową nie jestem, też smutku nie poznam". 

"Biada, biada, wielka stolico, odziana w bisior, purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perłę, 

 i patrząc na dym jej pożaru, tak wołali: "Jakież jest miasto podobne do stolicy?"