3
Bo nie znając usprawiedliwienia Bożego, a chcąc własne usprawiedliwienie ustanowić, usprawiedliwieniu Bożemu nie podporządkowali się.
4
Ponieważ końcem [wypełnieniem, celem] dla prawa (jest) Pomazaniec, do [miejsca lub celu] usprawiedliwienia każdego wierzącego.
5
Mojżesz bowiem pisze (o) sprawiedliwości [usprawiedliwieniu] z prawa, że wykonujący je człowiek, (będzie) żył w nim.
6
Zaś z wiary sprawiedliwość, tak mówi: Nie mów w sercu swoim: Kto wstąpi na nieba? To jest (aby) Pomazańca sprowadzić,
7
lub kto zejdzie do otchłani, żeby Pomazańca spośród umarłych wyprowadzić?
8
Ale co mówi: Blisko ciebie jest to słowo w ustach twoich i w sercu twoim. To jest słowo wiary, które głosimy.
9
Bo jeśli oświadczysz przez usta swoje, (że) Panem (jest) Jeszu i uwierzysz w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.
10
Sercem bowiem wierzy się dla usprawiedliwienia, ustami zaś wyznaje się dla zbawienia.
11
Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.
12
Ponieważ nie ma rozróżnienia (między) Judejczykiem i Hellenem, bo ten sam Pan (jest dla) wszystkich, bogaty dla każdego wzywającego Go .
13
Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, zbawiony będzie.
14
Jak mają wzywać (tego), w którego nie uwierzyli? Jak zaś uwierzą (w tego), o którym nie słyszeli? Jak zaś (mają) usłyszeć bez głoszącego?
15
Jak zaś (mieliby) głosić, jeśli nie (zostaliby) posłani? Tak (jest) napisane: Jak piękne nogi, głoszących dobrą nowinę dobrze.