Wspomniał na miłosierdzie swoje, i na prawdę swoję przeciw domowi Izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego.

I rzekł: Małoby mi to było, abyś mi był sługą ku podźwignieniu pokoleó Jakóbowych, i ku nawróceniu ostatków z Izraela; przetoż dałem cię za światłość poganom, abyś był zbawieniem mojem aż do koóczyn ziemi.

Pytam więc: czy może nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa.

 My zaś nie nad [do] przesadę będziemy się chlubili, ale według miary ustalonej [pręta mierniczego], która przydzielił nam Bóg. Miara ta przechodzi aż do was.

 Nie chlubimy się nad miarę z cudzej pracy; nadzieję zaś mamy (na) wrastającą wiarę waszą, (że) urośniemy (u) was według wzorca [pręta mierniczego] aż do obfitości. 

 I rzekł Bogowie: Niech będą światła na rozpostarciu niebieskim, ku rozdzielaniu dnia od nocy, a niech będą na znaki, i pewne czasy, i dni, i lata.

 I uczynił Bogowie dwa światła wielkie: światło większe, aby rządziło dzień, a światło mniejsze, aby rządziło noc, i gwiazdy.

 I żeby rządziły dzień i noc, i czyniły rozdział między światłością, i między ciemnością; i widział Bogowie, że to było dobre.

 Ale wzejdzie wam, bojącym (się) imienia mojego słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w Jego skrzydłach. Wówczas wyjdziecie dumnie i rozbiegniecie (się), jak wypasione cielęta.