Z ust niemowlątek i ssących ugruntowałeś moc twą dla nieprzyjaciół twoich, abyś wyniszczył nieprzyjaciela i tego, który się mści.

Słowem Paóskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.

Niebiosa są niebiosa Paóskie; ale ziemię dał synom ludzkim.

Chwalcie go słoóce i miesiącu; chwalcie go wszystkie jasne gwiazdy.

Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

Ten, który siedzi nad okręgiem ziemi, której obywatele są jako szaraócza; ten, który rozpostarł niebiosa jako cienkie płótno, a rozciągnął je, jako namiot ku mieszkaniu:

Że nie bywają szczepieni ani wsiani, ani się też wkorzeni w ziemi pieó ich; i jako jedno powienie na nich, wnet usychają, a wicher jako źdźbło unosi ich.

Podnieście ku górze oczy wasze, a obaczcie! Kto to stworzył? kto wywiódł w poczcie wojsko ich, a to wszystko z imienia przyzywa, według wielkości siły, i wielkiej mocy, tak, że ani jedno z nich nie zginie?

Tak im tedy powiecie: Bogowie ci, którzy nieba i ziemi nie stworzyli, niech zginą z ziemi, a niech ich nie będzie pod niebem.

Ale on uczynił ziemię mocą swą; on utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozciągnął niebiosa.

 Ponieważ dostrzegalne fakty o Bogu zostały im udostępnione przez Boga w sposób niepodważalny, 

 bo niewidzialne Jego od stworzenia wszechświata jest przez umysł obserwowane. W jakości dzieła widzimy zarówno wieczną jego moc, jak i też boskość, dlatego nie są wstanie się wybronić.

Allelu JA. Chwalcie Boga w świątyni Jego; chwalcie Go na przestrzeni mocy Jego.

Chwalcie go ze wszelkiej mocy jego; chwalcie go według wielkiej dostojności jego.

 Potem rzekł Bogowie: Niech będzie rozpostarcie, w pośrodku wód, a niech dzieli wody od wód.

 I nazwał Bogowie rozpostarcie niebem. I stał się wieczór, i stał się ranek, dzień wtóry.

Ale ci, którzy innych nauczają, świecić się będą jako światłość na niebie, a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą, jako gwiazdy na wieki wieczne.