- (Z jednego) końca niebios wyłania się (i zmierza swoim) szlakiem (do drugiego) końca. Nie ma (nic) ukrytego (przed jego) żarem. 

Wszystkie ścieżki Paóskie są miłosierdzie i prawda tym, którzy strzegą przymierza jego, i świadectwa jego.

Tedy mu rzekł Pan: Tać jest ziemia, o którąm przysiągł Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi, mówiąc: Nasieniu twemu dam ją; pokazałem ją oczom twoim, ale do niej nie wnijdziesz.

Droga Boża jest doskonała, wyrok Paóski nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.

 I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].

A taką śpiewają pieśń Mojżesza, sługi Bożego, i pieśń Baranka: «Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie, Boże wszystkich władco [wszechwładny]! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu narodów! 

Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

Zakon Paóski jest doskonały, nawracający duszę; świadectwo Paóskie wierne, dawające mądrość nieumiejętnemu.

Bojaźó Paóska czysta, trwająca na wieki; sądy Paóskie są prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;

Doskonale są doświadczone słowa twoje; dlatego się sługa twój w nich rozkochał.

Wszelka mowa Boża jest czysta; on jest tarczą tym, którzy ufają w nim.

Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.

 Albowiem lepszy (jest) dzień w zagrodzie [dziedziniec] Twojej, niż (gdzie indziej) tysiąc. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w namiotach [domach] zła [niegodziwości].

Albowiem Pan Bóg jest słoócem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności.