A do Abijatara kapłana rzekł król: Idź do Anatot, do osiadłości twojej, albowiemeś mężem śmierci; wszakże cię dziś nie zabiję, gdyżeś nosił skrzynię Paóską przed Dawidem, ojcem moim, a iżeś to wszystko cierpiał, czem był trapiony ojciec mój.

Wówczas będą na was donosić, by was gnębić, a nawet zabić i będziecie znienawidzeni przez wszystkie narody z powodu mojego imienia.

Wspomnijcie na słowo, którem ja wam powiedział: Nie jest sługa większy nad pana swego. Jeźlić mię prześladowali, i was prześladować będą; jeźli słowa moje zachowywali, i wasze zachowywać będą.

Wyłączać was będą z bóżnic; owszem przyjdzie godzina, że wszelki, który was zabije, będzie mniemał, że Bogu posługę czyni.

A toć wam uczynią, iż nie poznali Ojca ani mnie.

 Z tego zatem powodu i my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające nas uchybienie biegiem dążmy do celu, z wytrwałością w przeznaczonych nam zmaganiach.

Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali.

A ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej.

Ja i Ojciec jedno jesteśmy.

Gdym z nimi był na świecie, jam je zachował w imieniu twojem, któreś mi dał; strzegłem ich i żaden z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się Pismo wypełniło.

Aby się wypełniły słowa, które był powiedział: Nie straciłem żadnego z tych, któreś mi dał.