Wziąwszy tedy Samuel róg z oliwą, pomazał go w pośród braci jego. I został Duch Paóski nad Dawidem od onegoż dnia, i na potem. Zatem Samuel wstał, i poszedł do Ramaty.

A widząc bracia jego, że go miłował ojciec ich nad wszystkę bracią jego, nienawidzili go, i nie mogli nic łaskawie z nim mówić.

I odpowiedzieli mu bracia jego: Izali królować będziesz nad nami? i panować nam będziesz? stądże go jeszcze mieli w większej nienawiści, dla snów jego, i dla słów jego.

I nienawidzili go bracia jego; ale ojciec jego pilnie uważał tę rzecz.

Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.

Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?

Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha.

I wrogami człowieka będą jego domownicy.

Ponieważ wiedział, że wydali Go z zawiści.

 Gdy to usłyszeli Jego bliscy, wyszli pochwycić Go. Ponieważ mówili, że stracił rozum.

 Powiedział Bóg [JHWH] Samuelowi: Nie oceniaj po wyglądzie, lub imponującym wzroście jego, ponieważ go odrzucam, dlatego, że ja nie patrzę na to, na co zwracają uwagę ludzie. Ludzie oceniają po wyglądzie, a Bóg [JHWH] patrzy na serce.

Powstawają świadkowie fałszywi, a o czem nie wiem, pytają mię.

 Ci zaś nie mając prawdziwej wiedzy potępiają to czego nie znają, a to, co znają z natury, jak nierozumne zwierzęta pojmują, co prowadzi ich do zepsucia.