A tak sąsiedzi i którzy go przedtem widywali ślepego, mówili: Izali nie ten jest, który siadał i żebrał?

Drudzy mówili: Iż ten jest; a drudzy, iż jest jemu podobny. Lecz on mówił, żem ja jest.

Rozpoznali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, by prosić o wsparcie finansowe, i ogarnęło ich zdumienie oraz zachwyt z powodu tego, co go spotkało.

Przyszedłszy do swojego miasta rodzinnego, nauczał ich w zgromadzeniu [synagodze], tak że zdumiewali się i mówili: Skąd On ma taką mądrość i moc?

 Czy nie jest On synem cieśli? Czy matki jego nie nazywają Mariam, a bracia jego to Jakow, i Josef, i Szymon, i Juda?

Zdziwieni i zaskoczeni mówili: „Czyż ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami?”

"Jak to więc jest, że każdy z nas słyszy ich mówiących w naszym własnym dialekcie, w którym zostaliśmy wychowani?"

Widząc odwagę Piotra i Jana, i dostrzegając, że są to ludzie niepiśmienni i prości, byli zdumieni, a także rozpoznali, że byli towarzyszami Jeszu.

I zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, i mówili: Izali to nie jest ten, który burzył w Jeruzalemie tych, którzy wzywali imienia tego? i tuć na to przyszedł, aby ich związawszy, wiódł do najwyższych kapłanów?

I zewlekł też sam szaty swoje, a prorokował i on przed Samuelem, a padłszy leżał nagim przez on cały dzieó i przez całą noc; stądże weszło w przypowieść: Azaż i Saul między prorokami?

I dziwowali się Żydowie, mówiąc: Jakoż ten umie Pismo, gdyż się nie uczył?