Tedy mu rzekł Bóg we śnie: Wiemci ja, żeś to w prostości serca swego uczynił; i dla tegom cię zawściągnął, abyś nie zgrzeszył przeciwko mnie, i nie dopuściłem ci, abyś się jej dotknął.

Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.

Nie tykajcie pomazaóców moich, a prorokom moim nie czyócie nic złego.

Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie.

Lecz o tem, coście mi pisali: Dobrzećby człowiekowi, nie tykać się niewiasty;

 Wiemy, że nikt, kto został zrodzony z Boga, nie uchybia, lecz Bóg strzeże zrodzonego z Boga i zły go nie dotyka.

A ona rzekła: Pij, panie mój, i prędko złożyła wiadro swe na rękę swoję, i dała mu pić.

I wylała prędko wodę z wiadra swego w koryto, a bieżawszy jeszcze do studni czerpać, naczerpała wszystkim wielbłądom jego.

I ktokolwiek napoiłby jednego z tych małych kubkiem zimnej wody z uwagi na to, że jest uczniem — Amen — zapewniam was, na pewno nie straci swojej zapłaty.

I przyszła niewiasta z Samaryi czerpać wodę, której rzekł Jeszu: Daj mi pić!

Rzekła mu tedy ona niewiasta Samarytaóska: Jakoż ty będąc Żydem, żądasz ode mnie napoju, od niewiasty Samarytanki? (gdyż Żydowie nie obcują z Samarytany.)

I rzekła mu niewiasta: Panie! nie masz i czem naczerpać, a studnia jest głęboka, skądże tedy masz tę wodę żywą?