I wszystkę ziemię Neftalimowę, i ziemię Efraimowę, i Manasesowę, i wszystkę ziemię Judowę aż do morza ostatniego.

Jako zstępuje deszcz na pokoszoną trawę, a deszcz kroplisty skrapiający ziemię:

Króla uweselają złością swoją a książąt kłamstwy swemi.

Wszyscy zgoła cudzołożą, są jako piec rozpalony od piekarza, który przestaje czuć, gdy zaczynił ciasto, ażby ukisiało.

Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

Tych dwunastu posłał Jeszu z takimi poleceniami: Nie wchodźcie na drogę do narodów i nie wchodźcie do miasta Samarytan.

Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Iszraela.

Odpowiedział: Zostałem posłany tylko do owiec, które zginęły z domu Iszraela.