Bóg, który samotne w rodowite domy rozmnaża, wywodzi więźniów z oków; ale odporni mieszkać muszą w ziemi suchej.

Boże! gdyś wychodził przed obliczem ludu twego, gdyś chodził po puszczy; Sela,

Gdy Bóg szedł od południa, a Święty z góry Faran, Sela! okryła niebiosa sława jego, a chwały jego ziemia pełna była.

Przed obliczem jego szedł mór, a węgle pałające szły przed nogami jego.

Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.

On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.

A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.

Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.