I przysiągł przez Żyjącego na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w niem jest, i ziemię, i to, co na niej jest, i morze, i to, co w niem jest, że czasu już nie będzie.

I obiorą raczej śmierć niżeli żywot wszystkie ostatki, które zostaną z tego rodzaju złośliwego po wszystkich miejscach, gdziebykolwiek zostali, tam, kędy ich zapędzę, mówi Pan zastępów.

Jakożbym cię podał, o Efraimie? jakożbym cię podał, o Izraelu? jakożbym cię podał jako Adamę i położył jako Seboim? Ale się obróciło we mnie serce moje, nawet i wnętrzności litości poruszyły się.

Tedy poczną mówić górom: Padnijcie na nas! a pagórkom: Przykryjcie nas!

A zarazem byłem w zachwyceniu ducha, a oto stolica postawiona była na niebie, a na stolicy siedziała osoba.

A z onej stolicy wychodziły błyskawice i gromy, i głosy, i siedm lamp ognistych gorejących przed stolicą, które są siedm duchów Bożych.

A gdy one zwierzęta dawały chwałę i cześć, i dziękowanie siedzącemu na stolicy, żyjącemu na wieki wieków;

I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im nie jest znalezione.

I wołali głosem wielkim, mówiąc: Dokądże, Panie święty i prawdziwy! nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, którzy mieszkają na ziemi?

 A z ust Jego wychodzi miecz ostry, by nim uderzyć w narody. Będzie ich pasł, prowadząc kijem żelaznym. On też podepcze tłocznię wina wzburzonego gniewu Boga Wszechwładnego.

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduóskie pokruszysz ich.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Gdyż król nadzieję ma w Panu, a z miłosierdzia Najwyższego nie będzie poruszony.

Uczynisz ich jako piec ognisty czasu gniewu twego; Pan w popędliwości swojej wytraci ich, a ogieó ich pożre.

Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.

Pan po prawicy twojej potrze królów w dzieó gniewu swego.

Będzie sądził narody, i wszystko napełni trupami; potłucze głowę nad wielą ziem panującą.

I rzekł do mnie Anioł, który mówił zemną: Wołaj a rzecz: Tak mówi Pan zastępów: Zapaliłem się za Jeruzalemem i za Syonem gorliwością wielką.

A gniewam się bardzo na te narody, które używają pokoju; bo gdym się Ja trochę zagniewał, tedy one pomagały do złego.

Mówi mu Jeszu: Ty powiedziałeś. Coś wam powiem: Kiedyś [z dala od teraz] zobaczycie Syna człowieczego siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba.

A wam, którzyście uciśnieni, odpocznienie z nami przy objawieniu Pana Jeszu z nieba z Aniołami mocy jego,

Którzy pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Paóskiej i od chwały mocy jego.