Tedy się modliła Anna, i rzekła: Rozweseliło się serce moje w Panu, wywyższon jest róg mój w Panu, rozszerzyły się usta moje przeciw nieprzyjaciołom moim; albowiemem się rozradowała w zbawieniu twojem.

Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

Jakie jest imię twoje, Boże! taka też jest chwała twoja aż do koóczyn ziemi; sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

Psalm dla dziękczynienia. Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio!

Służcie Panu z weselem, przychodźcie przed oblicze jego z radością.

To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

Weselcie się z Jeruzalemem a radujcie się w nim wszyscy, którzy go miłujecie. Wesewlcie się z nim wielce, wszyscy którzykolwiek płakali nad nim.

Ujrzycie zaiste, a radować się będzie serce wasze, a kości wasze jako trawa zakwitną. I poznana będzie ręka Paóska przy sługach jego; ale się gniewem zapali przeciwko nieprzyjaciołom swoim.

Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieniec, a przyjaciel oblubieóca, który stoi, a słucha go, weseli się weselem dla głosu oblubieócowego; przetoż to wesele moje wypełnione jest.

Albowiem my jesteśmy obrzezaniem, którzy duchem służymy Bogu i chlubimy się w Chrystusie Jeszu, a w ciele nie ufamy.

 Zobaczyłem święte miasto — nowe Jeruszalem. Widziałem, jak zstępuje z nieba, od Boga, przygotowane jak panna młoda, która jest przystrojona dla swojego męża.

Tedy przyszedł do mnie jeden z onych siedmiu Aniołów, którzy mieli siedm czasz napełnionych siedmioma plagami ostatecznemi, i mówił ze mną, i rzekł: Chodź sam, okażę ci oblubienicę, małżonkę Barankową.

Córki królewskie są między twemi zacnemi białemi głowami; stanęła małżonka po prawicy twojej w kosztownem złocie z Ofir.

A zakocha się król w piękności twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoż kłaniaj się przed nim.

Wszystka zacność córki królewskiej jest wewnątrz, a szaty jej bramowane są złotem.

Przywiodą je z weselem i z radością, a wnijdą na pałac królewski.

Wynijdźcie, córki Syoóskie! a oglądajcie króla Salomona w koronie, którą go ukoronowała matka jego w dzieó zrękowin jego, i w dzieó wesela serca jego.

Albowiem jako młodzieniec pannę pojmuje, tak cię sobie pojmą synowie twoi; a jako się oblubieniec weseli z oblubienicy, tak się weselić będzie z ciebie Bóg twój.

Władza niebios podobna jest do pewnego władcy, który zorganizował uroczystości weselne swojemu synowi.

Wówczas władza niebios będzie podobna do dziesięciu dziewic, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego.

Głupie wzięły lampy, ale nie zabrały ze sobą oliwy.

A gdy pan młody zwlekał, wszystkie zdrzemnęły się i zapadły w sen.

Poderwały się wszystkie dziewice i przygotowały swoje lampy.

Mądre odpowiedziały: Wówczas może zabraknąć nie tylko wam, ale także nam. Idźcie do sprzedawców i kupcie oliwy.

 Pałam gorliwością o was, gorliwością pochodząca od Boga. Zaręczyłem bowiem was jednemu mężczyźnie i chcę was jako dziewicę czystą przedstawić Pomazańcowi. 

 Trudne to może być do zrozumienia, zwłaszcza w odniesieniu do jedności Pomazańca ze zgromadzeniem powołanych.

Ocuć się, ocuć się, oblecz się w moc twoję, Syonie! oblecz się w szatę ochędóstwa twego, o Jeruzalemie, miasto święte! Albowiem nie natrze na cię nieobrzezany i nieczysty.