Odpowiedział Jan i rzekł: Nie może nic wziąć człowiek, jeźliby mu nie było dane z nieba.

A niektórych Bóg postanowił we zborze, najprzód Apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cudotwórców, potem dary uzdrawiania, pomocników, rządców, rozmaitość języków.

 On sam też ustanowił jednych wysłannikami [apostołami], drugich prorokami, innych głosicielami dobrej nowiny, a innych pasterzami i nauczycielami,

Dwóch mężczyzn pozostało w obozie. Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpiło Tchnienie, bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie.

A gdyby przyszedł Lewita z któregokolwiek miasta twego, z całego Izraela, gdzie przemieszkiwa, a przyszedłby z całej chęci duszy swej na miejsce, które sobie obrał Pan:

Tak uczynisz wszystkim miastom, daleko odległym od ciebie, które nie są z miast tych narodów.

Jeśli jednak nie posłucha, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby ustami dwóch lub trzech świadków została potwierdzona cała wypowiedź.

 Trzeci raz was odwiedzę. Na podstawie dwóch lub trzech świadków wyjaśniona będzie każda sprawa. 

I widziałem stolice, a usiedli na nich i dany im jest sąd i dusze pościnanych dla świadectwa Jeszu i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestyi ani obrazowi jej, i nie przyjęli piętna jej na czoło swoje i na rękę swoję; i ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat.

A wy jesteście świadkami tego.

Ale i wy świadczyć będziecie; bo ze mną od początku jesteście.

Przyjmiecie moc, przychodzącego do was Świętego Tchnienia i będziecie moimi świadkami w Jeruszalem, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.

Tego Jeszu wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.

Naczelnego organizatora życia zabiliście, którego Bóg wybudził z martwych, a my jesteśmy tego świadkami.

Który widziany jest przez wiele dni od tych, którzy z nim pospołu przyszli z Galilei do Jeruzalemu, którzy są świadkami jego przed ludem.

I upadłem do nóg jego, abym się mu pokłonił; ale mi rzekł: Patrz, abyś tego nie czynił; bom jest spółsługa twój i braci twoich, którzy mają świadectwo Jeszu. Bogu się kłaniaj; albowiem świadectwo Jeszu jest duch proroctwa.

Odrzuć jednak całkowicie dziedziniec zewnętrzny przybytku i nie mierz go, gdyż został oddany poganom i będą deptać święte Miasto przez czterdzieści dwa miesiące.

A niewiasta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce od Boga zgotowane, aby ją tam żywiono przez dni tysiąc dwieście i sześćdziesiąt.

Tedy rozdarłszy Jakób szaty swe, włożył wór na biodra swoje, żałując syna swego przez wiele dni.

Wtem podniósłszy Dawid oczy swe ujrzał Anioła Paóskiego, który stał między ziemią i między niebem, a w ręce jego miecz jego dobyty, wyciągniony przeciw Jeruzalemowi. I upadł Dawid i starsi, oblekłszy się w wory, na twarze swoje.

A Mardocheusz, dowiedziawszy się wszystkiego, co się było stało, rozdarł szaty swe, i oblekł się w wór, a posypawszy się popiołem, wyszedł w pośród miasta, i wołał głosem wielkim i żałośnym.

I przyszedł aż przed bramę królewską; bo się nie godziło wnijść w bramę królewską obleczonemu w wór.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

Nadto, gdy wołał Pan, Pan zastępów, dnia onego do płaczu i do narzekania, i do obłysienia się, i do przepasania się worem;

Starcy córki Syoóskiej usiadłszy na ziemi umilknęli, posypali prochem głowę swoję, a przepasują się worami; panny Jeruzalemskie zwiszają ku ziemi głowy swe.

 Jeszu odpowiedział: "Amen, amen, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Tchnienia, nie może wejść do Królestwa Bożego.

 Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się narodzić z góry.