Nie mam większej radości od tej, gdy słyszę, że moje dzieci zgodnie z prawdą postępują.

Ucieszyłem się bardzo, że wśród twoich dzieci odkryłem postępujące w prawdzie, zgodnie z nakazem, który otrzymaliśmy od Ojca.

(Zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością prośbę czyniąc).

Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jeszu Chrystusa w przyjście jego?

Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.

Najprzód tedy dziękuję Bogu mojemu przez Jeszu Chrystusa za was wszystkich, iż wiara wasza słynie po wszystkim świecie.

Świadkiem mi bowiem jest on Bóg, któremu służę w duchu moim w Ewangielii Syna jego, iż bez przestanku wzmiankę o was czynię,

 Ale Bóg, który pociesza pokornych, pocieszył nas, przybyciem Tytusa. 

 Nie tylko jego przyjście mnie ucieszyło, ale także wiadomości, jakie przyniósł, że doznał u was pocieszenia, widząc waszą tęsknotę, żal i gorliwość o mnie. Było to dla mnie pocieszeniem. 

Przetoż i ja usłyszawszy o tej wierze, którą macie w Panu Jeszu, i o miłości ku wszystkim świętym,

 Nie przestaję dziękować za was, wspominając was w modlitwach moich,

Jakoście się też nauczyli od Epafry, miłego spółsługi naszego, który jest wiernym sługą Chrystusowym dla was;

Który też oznajmił nam miłość waszę w duchu.

Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas widzieć, tak jako i my was.

Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu.

Dla prawdy, która zostaje w nas i z nami będzie po eon

Ucieszyłem się bardzo, że wśród twoich dzieci odkryłem postępujące w prawdzie, zgodnie z nakazem, który otrzymaliśmy od Ojca.

W sercu mojem składam wyroki twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie.