Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźó Wszechmogącego opuścił?

Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;

I zacniejsi z nich rozsyłać będą najpodlejszych swoich po wodę; a przyszedłszy do cystern, i nie znalazłszy wody, nawrócą się z naczyniem swojem próżnem, zapłonąwszy i zawstydziwszy się; przetoż nakryją głowę swoję.

Wszyscy zgoła cudzołożą, są jako piec rozpalony od piekarza, który przestaje czuć, gdy zaczynił ciasto, ażby ukisiało.

 Oni są na waszych ucztach miłości, jak ukryte pod wodą skały, ucztują zuchwale i bez obaw, samych siebie pasą. Są jak obłoki, które nie dają deszczu, jak chmury porywane przez wiatry, jak drzewa, które o właściwej porze nie dają owocu, podwójnie martwe i wykorzenione,

 Są jak nieokiełznane fale morskie, które unoszą wszelki brud, jak gwiazdy zabłąkane, którym mroki ciemności są zarezerwowane po eon.

 abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie prowadzącym do błędu.

Albowiem jeźli Bóg Aniołom, którzy byli zgrzeszyli, nie przepuścił, ale strąciwszy ich do piekła, podał łaócuchom ciemności, aby byli zachowani na sąd:

Synowie królestwa będą wyrzuceni w ciemność zewnętrzną, a tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Wówczas władca powiedział do usługujących: zwiążcie mu nogi i ręce, wyrzućcie go w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Nieprzydatnego sługę wrzućcie w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

 Posłów także, którzy nie zachowali swojej początkowej pozycji, ale opuścili własną siedzibę, uwięził na sąd wielkiego dnia, więzami niekończącymi się, w ciemnościach ich trzyma.

 Są jak nieokiełznane fale morskie, które unoszą wszelki brud, jak gwiazdy zabłąkane, którym mroki ciemności są zarezerwowane po eon.