Wówczas Jeszu, rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i inteligentnymi, a objawiłeś je niemowlętom.

Wszystko przekazał mi mój Ojciec. A nikt nie zna Syna, tylko Ojciec i nikt nie zna Ojca, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce objawić.

Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im zanurzenia w imię Moje.

Wszystkie rzeczy dane mi są od Ojca mego, a nikt nie zna, kto jest Syn, tylko Ojciec, i kto jest Ojciec, tylko Syn, a komu by chciał Syn objawić.

Ojciec miłuje Syna, i wszystko dał w ręce jego.

Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i Syn, które chce, ożywia.

Aby wszyscy czcili Syna, tak jako czczą Ojca; kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał.

Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec.

Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie, a tego, co do mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz.

A tać jest wola onego, który mię posłał, Ojca, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, ale abym to wzbudził w on ostateczny dzieó.

Jako mię zna Ojciec i ja znam Ojca, i duszę moję kładę za owce.

A mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, żem rzekł: Jestem Synem Bożym?

A przed świętem wielkanocnem wiedząc Jeszu, iż przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoje, którzy byli na świecie, aż do koóca umiłował je.

Widząc Jeszu, iż wszystko Ojciec podał do rąk jego, a iż od Boga wyszedł i do Boga idzie,

 Odpowiedział mu Jeszu: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jeśli nie przeze Mnie.

Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam Ojca, a dosyć nam na tem.

Rzekł mu Jeszu: Przez tak długi czas jestem z wami, a nie poznałeś mię? Filipie! kto mnie widzi, widzi i Ojca mego; jakoż ty mówisz: Ukaż nam Ojca?

Wierzcie mi, żem ja w Ojcu, a Ojciec we mnie; wżdy przynajmniej dla samych spraw wierzcie mi.

Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie, a ja w tobie; aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.

Rzekł jej Jeszu: Nie dotykaj się mnie, bom jeszcze nie wstąpił do Ojca mego; ale idź do braci moich, a powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego.

 Abyście jednomyślnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jeszu Pomazańca.

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Chrystusa, Ojciec miłosierdzia a Bóg wszelkiej pociechy,

 Bóg i Ojciec Pana Jeszu, który jest błogosławiony na zawsze, wie, że nie kłamię. 

Będzie z nami łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Pomazańca Jeszu, Syna Ojca w prawdzie i w miłości.

 Juda, sługa Jeszu Pomazańca, a brat Jakowa. Do powołanych, którzy są zachowani i umiłowani w Bogu Ojcu i w Jeszu Pomazańcu.

Ukazał im się Mojżesz i Eliasz, którzy z Nim rozmawiali.

Pojawił się obłok, który rzucił na nich cień, a z obłoku dobiegł głos: Ten jest moim umiłowanym Synem, Jego słuchajcie.

A gdy on to mówił, stał się obłok, i zacienił je; i bali się, gdy oni wchodzili w obłok.

I stał się głos z obłoku mówiący: Ten jest Syn mój miły, tego słuchajcie.

Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.

A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.

 I oto rozległ się głos z niebios: "Ten jest moim umiłowanym Synem, w którym znalazłem upodobanie".

Nie skończył jeszcze mówić, gdy okrył ich świecący obłok, a głos z obłoku powiedział: On jest moim umiłowanym Synem, z którego jestem zadowolony. Bądźcie mu posłuszni!

Z niebios rozległ się głos: Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w Tobie znalazłem upodobanie.

Pojawił się obłok, który rzucił na nich cień, a z obłoku dobiegł głos: Ten jest moim umiłowanym Synem, Jego słuchajcie.

I zstąpił naó Duch Święty w kształcie cielesnym jako gołębica, i stał się głos z nieba, mówiąc: Tyś jest on Syn mój miły; w tobie mi się upodobało.

I stał się głos z obłoku mówiący: Ten jest Syn mój miły, tego słuchajcie.

Oto sługa mój, spolegać będę na nim, wybrany mój, którego sobie upodobała dusza moja. Dam mu Ducha swego, on sąd narodom wyda.

Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.

Oto mój sługa, którego wybrałem, mój umiłowany, w którym moja dusza znalazła upodobanie. Położę na Nim moje Tchnienie i ogłosi narodom sąd.