Rzekł mu Jeszu: Żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni którzy nie widzieli, a uwierzyli.

 Nie wypatrujemy dla siebie tego co widzialne, ale tego co niewidzialne. Ponieważ widzialne jest chwilowe, a niewidzialne jest eonowe. 

 Żyjemy zgodnie z tym w co wierzymy, a nie co widzimy. 

 Wiara jest ufnym wyczekiwaniem tego co pewne, przekonującym dowodem tego, co niewidzialne.   

Wiarą opuścił Egipt, nie bojąc się gniewu królewskiego; bo jakoby widział niewidzialnego, mężnie sobie poczynał.

 Jeśli ktoś twierdzi, że miłuje Boga, a jednocześnie brata swojego nie darzy miłością, jest kłamcą. Kto nie potrafi miłować współbraci, których widzi, tym bardziej nie zdoła miłować Boga, którego nie widzi.

Dla was, którzy wierzycie, jest on cenny, natomiast dla nieposłusznych kamień ten, który sprawdzili i odrzucili budujący, który stał się kamieniem narożnym

Oznajmijże mi ty, którego miłuje dusza moja, gdzie pasiesz? gdzie trzodzie dajesz odpoczywać w południe? albowiem przeczżebym miała być jako obłąkana przy trzodach towarzyszów twoich?

Cóż ma miły twój nad innych miłych, o najpiękniejsza między niewiastami? co ma miły twój nad innych miłych, że nas tak poprzysięgasz?

Usta jego nader słodkie, a wszystek jest pożądany. Taki ci jest miły mój, i taki przyjaciel mój, o córki Jeruzalemskie!

Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godny; i kto miłuje syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godny,

Ponieważ gdy byłem głodny daliście Mi jeść, gdy byłem spragniony daliście Mi pić, gdy byłem obcym przybyszem przyjęliście Mnie,

Wówczas sprawiedliwi spytają: Panie! Kiedy widzieliśmy Cię głodnym i daliśmy Ci jeść lub spragnionym, i daliśmy Ci pić?

Kiedy też widzieliśmy Cię słabym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?

Tedy im rzekł Jeszu: Być był Bóg Ojcem waszym, tedy byście mię miłowali, gdyżem ja od Boga wyszedł i przyszedłem, anim sam od siebie przyszedł, ale mię on posłał.

Jeźli mię miłujecie, przykazania moje zachowajcie.

Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten jest, który mię miłuje; a kto mię miłuje, będzie go też miłował Ojciec mój; i ja go miłować będę, i objawię mu siebie samego.

Kto mię nie miłuje, słów moich nie zachowywuje; a słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale onego, który mię posłał, Ojca.

A gdy obiad odprawili, rzekł Jeszu Szymonowi Piotrowi: Szymonie Jonaszowy, miłujesz mię więcej niżeli ci? Rzekł mu: Tak jest, Panie! ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Paśże baranki moje.

Rzekł mu po trzecie: Szymonie Jonaszowy! miłujesz mię? I zasmucił się Piotr, że mu po trzecie rzekł: Miłujesz mię? I odpowiedział mu: Panie! ty wszystko wiesz, ty znasz, że cię miłuję. Rzekł mu Jeszu: Paśże owce moje.

Jeźliże kto nie miłuje Pana Jeszu Chrystusa, niech będzie przeklęstwem, które zowią Maran ata.

 Miłość Pomazańca trzyma nas razem w stwierdzeniu, że skoro Jeden umarł w zastępstwie za wszystkich, więc wszyscy umarli.

 A skoro za wszystkich umarł, to po to, by ci żyjący dzięki niemu, już dłużej nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

Łaska niech będzie ze wszystkimi miłującymi Pana naszego, Jeszu Chrystusa ku nieskazitelności. Amen.

 My miłujemy, ponieważ on nas pierwszy umiłował.

Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

Choćby figowe drzewo nie zakwitnęło i nie było urodzaju na winnicach, choćby i owoc oliwy pochybił, i role nie przyniosłyby pożytku, i z owczarniby owce wybite były, a nie byłoby bydła w oborach;

Wszakże się ja w Panu weselić będę, rozraduję się w Bogu zbawienia mego.

A wprowadziwszy je do domu swego, nagotował im stół i weselił się ze wszystkim domem swoim, uwierzywszy Bogu.

Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym:

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Ducha Świętego.

A będąc tego pewien, wiem, iż zostanę i z wami wszystkimi pomieszkam ku waszemu pomnożeniu i weselu wiary,

Albowiem my jesteśmy obrzezaniem, którzy duchem służymy Bogu i chlubimy się w Chrystusie Jeszu, a w ciele nie ufamy.

Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się.

I wy teraz smutek macie; ale zasię ujrzę was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej nikt nie odejmie od was.

 Chwała Bogu za Jego niemożliwy do opisania dar. 

 że został pochwycony do rajskiego ogrodu i usłyszał niewymawialne wypowiedzi, których nie godzi się człowiekowi wymówić. 

A gdy się okaże on książę pasterzy, odniesiecie niezwiędłą koronę chwały.

 Który też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w serca nasze.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

 W którym i wy po usłyszeniu słów prawdy, czyli dobrej nowiny o waszym zbawienia, gdy uwierzyliście zostaliście opieczętowani Świętym Tchnieniem obietnicy, 

Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.