Wy jesteście grupą wybrańców, kapłaństwem władcy, narodem wyodrębnionym do czystości, ludem nabytym, żebyście szlachetność rozgłosili tego, którzy z ciemności was wezwał do cudownego Swojego światła.

A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej chwały swojej w Chrystusie Jeszu, gdy maluczko ucierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni, utwierdzi, umocni i ugruntuje;

 Wiemy, że z tymi, którzy kochają Boga, wszechświat współpracuje, dla dobra tych, którzy zgodnie z podjętą decyzją zostali powołani.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.

 Usilnie zmierzam do celu, którym jest nagroda w górze, do powołania od Boga w Pomazańcu Jeszu.

I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.

Bo nas nie powołał Bóg ku nieczystości, ale ku poświęceniu.

Który nas zbawił i powołał powołaniem świętem, nie według uczynków naszych, ale według postanowienia swego i łaski, która nam jest dana w Chrystusie Jeszu przed czasy wiecznemi.

Jako nam jego Boska moc wszystko, co do żywota i do pobożności należy, darowała przez poznanie tego, który nas powołał przez sławę i przez cnotę;

Przetoż, bracia! raczej się starajcie, abyście powołanie i wybranie wasze mocne czynili; albowiem to czyniąc, nigdy się nie potkniecie.

I wołał jeden do drugiego, mówiąc: Święty, święty, święty, Pan zastępów; pełna jest wszystka ziemia chwały jego.

A Aniołowi zboru Filadelfskiego napisz: To mówi on Święty i Prawdziwy, który ma klucz Dawidowy, który otwiera, a nikt nie zawiera i zawiera, a nikt nie otwiera.

A oto każde z osobna z onych czterech zwierząt miało sześć skrzydeł wokoło, a wewnątrz były pełne oczów, a odpoczynku nie mają we dnie i w nocy, mówiąc: Święty, święty, święty Pan, Bóg wszechmogący, który był i jest, i przyjść ma.

I wołali głosem wielkim, mówiąc: Dokądże, Panie święty i prawdziwy! nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej nad tymi, którzy mieszkają na ziemi?

 Bądźcie wy więc doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec w niebiosach.

ocalonym z ręki wrogów, bez lęku Mu służyć

z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.

 Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. 

Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;

A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznej wonności.

Tylko się tak sprawujcie, jako przystoi Ewangielii Chrystusowej, abym, lub przyjdę i oglądam was, lub nie przyjdę, słyszał o was, iż stoicie w jednym duchu, jednomyślnie bojując w wierze Ewangielii.

 żebyście byli nienagannymi i prostolinijnymi dziećmi Boga, niewinnymi pośród pokolenia wypaczonego i przewrotnego, wśród którego jesteście widoczni jako światła na tym świecie. 

 Zachowajcie słowo życia dla mojej chluby w dniu Pomazańca, żeby się okazało, że nie na darmo biegłem i nie na darmo się trudziłem. 

Albowiem ta jest wola Boża, to jest poświęcenie wasze, żebyście się powściągali od wszeteczeóstwa;

Nie w namiętności żądzy, jako i poganie, którzy nie znają Boga;

Bo nas nie powołał Bóg ku nieczystości, ale ku poświęceniu.

Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom,

Oczekując onej błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego, Jeszu Chrystusa;

Wiernać to mowa; a chcę, abyś ty to twierdził, aby się starali, jakoby w dobrych uczynkach przodkowali, którzy uwierzyli Bogu.

A niech się uczą i nasi w dobrych uczynkach przodkować, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli nieużytecznymi.

 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. 

 Z powodu powołania zostały nam udzielone najcenniejsze i najwspanialsze obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami BOSKIEJ NATURY, gdy uciekliście od zepsutych pragnień tego świata.

A do umiejętności powściągliwość, a do powściągliwości cierpliwość, a do cierpliwości pobożność;

Albowiem gdy to będzie przy was, a obficie będzie, nie próżnymi, ani niepożytecznymi wystawi was w znajomości Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

Przetoż, bracia! raczej się starajcie, abyście powołanie i wybranie wasze mocne czynili; albowiem to czyniąc, nigdy się nie potkniecie.

Zachowujcie się wśród narodów przyzwoicie, żeby nawet ci, co was pomawiają o zło, widząc wasze przyzwoite postępowanie, wielbili Boga.

Aby w tem, w czem was pomawiają jako złoczyóców, zawstydzili się ci, którzy naganę dawają waszemu dobremu obcowaniu w Chrystusie.

 Nasze obywatelstwo jest w niebiosach, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jeszu Pomazańca.

Żaden młodością twoją niech nie gardzi; ale bądź przykładem wiernych w mowie, w obcowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.

 Nie przejawiajcie chciwości, bądźcie zadowoleni z aktualnego stanu. Sam bowiem powiedział: Nie porzuciłem cię, ani nie opuściłem.

Jeźli kto jest mądry i umiejętny między wami? niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości.

 Jeśli to wszystko w ten sposób (ulegnie) rozwiązaniu, to jacy powinniście być wy w czystym postępowaniu i pobożności, 

 Według Jego obietnicy czekamy na nowe niebo i nową ziemię, w których będzie sprawiedliwość.