I spojrzał ku Sodomie i Gomorze, i ku wszystkiej ziemi onej równiny, i obaczył, a oto wychodził dym z onej ziemi, jako dym z pieca.

Ani w nocy ani we dnie nie zagaśnie, na wieki będzie występował dym jej; od narodu do narodu pustą zostanie; na wieki wieczne nie będzie, ktoby szedł przez nią.

I będą go płakać, i narzekać nad nim będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeóstwo płodzili i rozkoszowali, gdy ujrzą dym zapalenia jego.

I rzekli po wtóre: Halleluja! A dym jej wstępuje na wieki wieków.

Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.

Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,

Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.

Zacnymeś się stał i dostojnym z gór łupiestwa.

I zginie ucieczka od prędkiego, a mocarz nie pokrzepi mocy swojej, i duży nie wybawi duszy swojej;

Ale i rycerz serca zmężałego między mocarzami nago uciecze w on dzieó, mówi Pan.

A królowie ziemi i książęta, i bogacze, i hetmani, i mocarze, i każdy niewolnik, i każdy wolny pokryli się w jaskinie i w skały gór,

Albowiem przyszedł dzieó on wielki gniewu jego, i któż się ostać może?