Zatem rzekł przełożony nad podczaszymi do Faraona, mówiąc: Grzechy moje ja dziś przypominam sobie.

Farao rozgniewawszy się na sługi swe, dał mię był pod straż do domu hetmana żołnierzów, mnie i przełożonego nad piekarzami.

Przeprawili też prom, aby przewieziono czeladź królewską, a iżby uczyniono, coby mu się najlepiej podobało; a Semej, syn Giery, upadł przed królem, gdy się przeprawił przez Jordan,

 Ci, którzy wyznawali swoje uchybienia, byli przez niego zanurzani w Jordanie.

Jeśli uchybi przeciw tobie brat twój, idź i upomnij go na osobności. Jeśli cię posłucha, zyskałeś brata swojego.

Jeśli ich nie posłucha, powiedz zgromadzeniu; a jeśli i zgromadzenia nie posłucha, niech będzie dla ciebie jak człowiek z narodów lub celnik.

Ten usłyszawszy o Jeszu, posłał do niego starszych z Żydów, prosząc go, aby przyszedłszy uzdrowił sługę jego.

A oni przyszedłszy do Jeszu, prosili go z pilnością, mówiąc: Godzien jest, abyś mu to uczynił;

A wiele tych, którzy uwierzyli, przychodziło, wyznawając i oznajmując sprawy swoje.

 Dlatego i my od dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, żebyście byli napełnieni znajomością woli Jego we wszelkiej mądrości i zrozumieniu tchnieniem. 

 Nie przestawajcie się modlić.

Wówczas Bóg, który jest źródłem pokoju, może uświęcić was i w pełni wyposażyć, tak by cały wasz duch, i dusza, i ciało były zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jeszu Pomazańca.

Bracia! módlcie się za nami.

Módlcie się za nami; albowiem ufamy, iż mamy dobre sumienie, jako ci, którzy się chcemy we wszystkiem dobrze zachować.

I modlił się Abraham Bogu, a uzdrowił Bóg Abimelecha, i żonę jego, i służebnice jego, i rodziły.

I uczynił tak Ezechyjasz po wszystkiem Judztwie; i czynił, co było dobrego i prawego i prawdziwego przed obliczem Pana Boga swego.

Wyszedłszy tedy, obchodzili wszystkie miasteczka, opowiadając Ewangieliję, a wszędzie chore uzdrawiając.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.

I przystąpił Abraham, i rzekł: Izali też zatracisz sprawiedliwego z niezbożnym?

Niech to nie będzie u ciebie, abyś uczynić miał rzecz takową, i zabił sprawiedliwego z niezbożnym, a żeby był sprawiedliwy, jako niezbożny. Niech to nie będzie u ciebie. Izali Sędzia wszystkiej ziemi nie uczyni sprawiedliwości?

A odpowiadając Abraham rzekł: Otom teraz zaczął mówić do Pana mego, aczem ja proch i popiół.

Na to jeszcze mówiąc do niego Abraham rzekł: A jeźliby się ich tam znalazło czterdzieści? i odpowiedział: Nie uczynię nic dla tych czterdziestu.

Tedy jeszcze rzekł Abraham: Otom teraz zaczął mówić do Pana mego: A jeźliby się ich tam snać znalazło dwadzieścia? odpowiedział Pan: Nie zatracę i dla tych dwudziestu.

A gdy wywracał Bóg miasta onej równiny, wspomniał Bóg na Abrahama i wybawił Lota z pośrodku wywrócenia, gdy wywracał one miasta, w których Lot mieszkał.

 Teraz zwrócisz żonę temu mężczyźnie, ponieważ prorokiem jest on i będzie się wstawiał za ciebie, więc przeżyjesz; jeśli nie zwrócisz jej, wiedz, że na pewno umrzesz, ty, i wszyscy, należący do ciebie.

I modlił się Abraham Bogu, a uzdrowił Bóg Abimelecha, i żonę jego, i służebnice jego, i rodziły.

Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.

Módlcież się Panu, (boć dosyć jest,)aby przestały gromy Boże i grad; a wypuszczę was, i nie będziecie tu mieszkać dalej.

I rzekł Mojżesz do niego: Gdy wynijdę z miasta, wyciągnę ręce swe do Pana, a gromy ustaną, i grad nie będzie więcej, abyś wiedział, że Paóska jest ziemia;

Wyszedłszy tedy Mojżesz od Faraona z miasta, wyciągnął ręce swe do Pana; i przestały gromy i grad, a deszcz nie padał na ziemię.

A gdy podnosił Mojżesz rękę swoję, przemagał Izrael; a gdy opuszczał rękę swoję, przemagał Amalek.

Przetoż teraz puść mię, że się rozpali popędliwość moja na nie i wygładzę je; a ciebie uczynię w naród wielki.

A przeczżeby Egipczanie rzec mieli, mówiąc: Na ich złe wywiódł je, aby je pobił na górach, i aby je wygładził z wierzchu ziemi? Odwróć się od gniewu zapalczywości twojej, a ulituj się nad złem ludu twego.

I użalił się Pan nad złem, które mówił, że uczynić miał ludowi swemu.

Tedy wołał lud na Mojżesza; i modlił się Mojżesz Panu, i zgasł ogieó.

Ale rzekł Mojżesz do Pana: Oto, usłyszą Egipczanie, z których pośrodku wywiodłeś mocą swoją ten lud;

Gdybyś tedy pobił lud ten wszystek aż do jednego, rzekliby poganie, którzy o twej sławie słychali, mówiąc:

A tak teraz niech proszę uwielbiona będzie moc Paóska, jakoś rzekł, mówiąc:

Odpuść proszę nieprawość ludu tego według wielkości miłosierdzia twego, tak jakoś odpuszczał ludowi temu z Egiptu aż dotąd.

I przyszedłszy lud do Mojżesza, rzekli: Zgrzeszyliśmy, żeśmy mówili przeciw Panu, i przeciw tobie. Módl się Panu, aby oddalił od nas te węże; i modlił się Mojżesz za ludem.

Sprawił tedy Mojżesz węża miedzianego, i wystawił go na drzewcu; i było to, gdy kogo wąż ukąsił, a spojrzał na węża miedzianego, że żyw został.

Potem upadłem przed Panem jako i pierwej, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, chlebam nie jadł, i wodym nie pił dla waszych wszystkich grzechów, któremiście zgrzeszyli, czyniąc złość przed oczyma Paóskiemi, i draźniąc go.

Na Aarona też rozgniewał się był Pan bardzo, chcąc go zatracić; tedym się też za Aaronem modlił tegoż czasu.

Tedy mówił Jozue do Pana, dnia, którego podał Pan Amorejczyka w ręce synom Izraelskim, i rzekł przed oczyma Izraela: Słoóce w Gabaon zastanów się, a miesiącu w dolinie Ajalon!

Przetoż wołał Samuel do Pana, i puścił Pan gromy i deszcz dnia onego, i bał się wszystek lud bardzo Pana i Samuela.

Przetoż odpowiadając król, rzekł do męża Bożego: Proszę cię, proś oblicza Pana Boga twego, a módl się za mną, aby się wróciła ręka moja do mnie. I modlił się mąż Boży obliczu Paóskiemu, i wróciła się ręka królewska do niego, i była jako pierwej.

Przetoż rzekła do Elijasza: Cóż mnie i tobie, mężu Boży? przyszedłeś do mnie, abyś przywiódłszy na pamięć nieprawość moję, umorzył syna mego?

 Wzywał Pana, mówiąc: Panie Boże, czyżbyś na wdowę, u której goszczę, dopuścił krzywdę, uśmiercając jej syna?

 Usłyszał Pan błaganie Elja i zawrócił duszę dziecka do ciała, wskutek czego chłopiec ożył.

I rzekła niewiasta do Elijasza: Terazem poznała, iżeś jest mąż Boży, a słowo Paóskie w uściech twoich jest prawda.

A gdy tam wszedł, zamknął drzwi przed onymi obydwoma, i modlił się Panu.

A odwróciwszy się od niego, przechadzał się po domu tam i sam; potem wstąpił, a położył się na niem. Tedy kichało dziecię aż do siódmego razu, i otworzyło dziecię oczy swoje.

I rzekł: Cóż widzieli w domu twoim? Odpowiedział Ezechyjasz: Wszystko, cokolwiek jest w domu moim, widzieli: nie było nic, czegobym im nie pokazał w skarbach moich.

Oto przyjdą dni, w które zabiorą wszystko do Babilonu, cokolwiek jest w domu twoim, i cokolwiek schowali ojcowie twoi aż do dnia tego; nie zostanie ci nic, mówi Pan.

Tedy rzekł Ezechyjasz do Izajasza: Dobre jest słowo Paóskie, któreś mówił. Nadto rzekł: Zaiste dobre, jeźli tylko pokój i prawda będzie za dni moich.

I czynił złe przed oczyma Paóskiemi według obrzydłości tych narodów, które wygnał Pan przed obliczem synów Izraelskich.

Pobudował też ołtarze w domu Paóskim, o którym powiedział był Pan: W Jeruzalemie położę imię moje.

I sprawowali ofiary Panu dnia onego z łupów, które byli przygnali, wołów siedm set, a owiec siedm tysięcy.

I uczynili umowę, aby szukali Pana, Boga ojców swoich, ze wszystkiego serca swego, i ze wszystkiej duszy swojej.

Potem zasnął Manases z ojcami swymi, i pochowali go w domu jego; a Amon, syn jego, królował miasto niego.

I czynił złe przed oczyma Paóskiemi, jako czynił Manases, ojciec jego; albowiem wszystkim bałwanom, których był naczynił Manases, ojciec jego, ofiarował Amon, i służył im.

Przetoż teraz, weźmijcie sobie siedm cielców, i siedm baranów, a idźcie do sługi mego Ijoba, i ofiarujcie całopalenie za się; a Ijob, sługa mój, niech się modli za wami; bo oblicze jego przyjmę, abym nie uczynił z wami według głupstwa waszego; boście nie mówili tak przystojnie o mnie, jako Ijob, sługa mój.

Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.

Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

Odwróć się od złego, a czyó dobrze; szukaj pokoju, a ścigaj go.

Bliski jest Pan wszystkim, którzy go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.

Wolę tych czyni, którzy się go boją, a wołanie ich wysłuchiwa, i ratuje ich.

Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością Panu; ale modlitwa szczerych podoba mu się.

Dalekim jest Pan od niepobożnych; ale modlitwę sprawiedliwych wysłuchiwa.

Kto odwraca ucho swe, aby nie słuchał zakonu, i modlitwa jego jest obrzydliwością.

Tedy rzekł Pan do mnie: Choćby stanął Mojżesz i Samuel przed obliczem mojem, nie miałbym serca do ludu tego; puść ich od oblicza mego, a niech precz idą.

 Gdy mnie wzywać będziecie, zanosząc do mnie modlitwy, wówczas was wysłucham.

 Szukając mnie, znajdziecie; gdy będziecie szukać mnie całym sercem,

Wołaj do mnie, a ozwęć się i oznajmięć rzeczy wielkie i skryte, o których nie wiesz.

Aby o miłosierdzie prosili Boga niebieskiego dla tej tajemnicy, żeby nie zginęli Danijel i towarzysze jego z pozostałymi mędrcami Babiloóskimi.

A mówiąc Danijel rzekł: Niech będzie imię Boże błogosławione od wieku aż na wieki; albowiem mądrość i moc jego jest;

On odkrywa rzeczy głębokie i skryte, zna, co jest w ciemnościach, a światłość z nim mieszka.

A gdym ja jeszcze mówił, i modliłem się, i wyznawałem grzech mój i grzech ludu mego Izraelskiego, i przekładałem modlitwę moję przed twarzą Pana, Boga mego, za górę świętobliwości Boga mego;

 Przybył, rozmawiał ze mną i powiedział: "Danielu, wyszedłem teraz, by ci dać całkowite zrozumienie.

(Przetoż się staną jako obłok poranny, a jako rosa poranna przechodząca, i jako plewy od wichru porwane z bojewiska, i jako dym z komina.)

Gdyżem Ja jest Pan, Bóg twój, od wyjścia z ziemi Egipskiej; a Boga oprócz mnie nie poznałeś, i niemasz zbawiciela oprócz mnie.

Proście, a dostaniecie, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a otworzą wam.

Gdy którego z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień?

Jeśli więc wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ile bardziej wasz Ojciec, który jest w niebiosach, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.

Wszystko, o cokolwiek poprosicie w modlitwie — z wiarą — otrzymacie.

 Czy ktoś z was ma ojca, który gdy syn poprosi o chleb, to kamień mu poda lub gdy poprosi o rybę, to da mu węża?

 Jeśli więc wy, mając skłonność do zła, uznajecie za słuszne, by dzieci swoje obdarować czymś dobrym, to tym bardziej Ojciec w niebie da święte Tchnienie tym, którzy Go proszą.

I powiedział im jeszcze podobieóstwo do tego zmierzające, iż się zawsze potrzeba modlić, a nie ustawać,

Była też wdowa w temże mieście, która przychodziła do niego, mówiąc: Pomścij się krzywdy mojej nad przeciwnikiem moim.

Wszakże iż mi się uprzykrza ta wdowa, pomszczę się krzywdy jej, aby na ostatek przyszedłszy, nie była mi ciężką.

A Bóg izali się nie pomści krzywdy wybranych swoich, wołających do siebie we dnie i w nocy, chociaż im długo cierpi?

A wiemy, iż Bóg grzeszników nie wysłuchiwa; ale jeźliby kto chwalcą Bożym był i wolę jego czynił, tego wysłuchiwa.

A oni, gdy to usłyszeli, jednomyślnie podnieśli głos do Boga i [powiedzieli]: Panie, Ty, który stworzyłeś niebo, ziemię, morze i wszystko, co w nich jest.

Zajęli stanowisko władcy ziemi i przywódcy zebrali się wspólnie przeciwko Panu i przeciwko Jego Pomazańcowi.

Aby uczynili, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przedtem postanowiła, aby się stało.

Ściągając rękę twoję ku uzdrawianiu i ku czynieniu znamion i cudów, przez imię świętego Syna twego Jeszu.

Tedy strzeżono Piotra w więzieniu, a modlitwa ustawiczna działa się od zboru do Boga za nim.

A oto Anioł Paóski przystąpił, a światłość się rozświeciła w gmachu; a trąciwszy w bok Piotra, obudził go, mówiąc: Wstaó rychło! I opadły łaócuchy z rąk jego.

Tedy wyszedłszy Piotr, szedł za nim, a nie wiedział, że się to działo po prawdzie, co się działo przez Anioła; lecz mniemał, że widzenie widział.

Tedy Piotr przyszedłszy do siebie rzekł: Teraz znam prawdziwie, iż posłał Pan Anioła swego i wyrwał mię z ręki Herodowej i ze wszystkiego oczekiwania ludu żydowskiego.

 O co wówczas prosimy, otrzymujemy od Niego, ponieważ przykazania jego zachowujemy i to, co się Jemu podoba, czynimy.

Jako napisano: Nie masz sprawiedliwego ani jednego;

Bo jako przez nieposłuszeóstwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeóstwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi.

Wiarą lepszą ofiarę ofiarował Abel Bogu, niżeli Kain, przez którą świadectwo otrzymał, że jest sprawiedliwy, jakoż sam Bóg świadectwo dał o darach jego, a przez te umarłszy jeszcze mówi.

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.