Czy nie czytaliście tego w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten właśnie stał się głowicą narożnika?

{Tak wypełniło się Pismo, które mówi: I do przestępców był zaliczony.}

I począł do nich mówić: Dziści się wypełniło to pismo w uszach waszych.

Mężczyźni, bracia, musiało się wypełnić Pismo, w którym Tchnienie święte przemówiło przez usta Dauida na temat Judy, który stał się przewodnikiem tych, co pojmali Jeszu.

Albowiem mówi Pismo do Faraona: Na tom cię samo wzbudził, abym okazał moc moję na tobie, a iżby opowiadane było imię moje po wszystkiej ziemi.

Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przejrzał. Azaż nie wiecie, co mówi Pismo o Elijaszu? jako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi mówiąc:

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

 Całe Pismo, które Bóg natchnął, jest pomocne do nauki, do przekonywania, do poprawy, do wychowywania w szlachetności,

Dlatego w Piśmie jest informacja: Spójrz, kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto wierzy w Niego, na pewno nie będzie zawstydzony.

Uwierzył tedy Panu, i poczytano mu to ku sprawiedliwości.

Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.

Nie robiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość.

Przetoż przyczytano mu to za sprawiedliwość.

Ale i dla nas, którym ma być przyczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".

I mawiał Pan do Mojżesza twarzą w twarz, jako mawia człowiek do przyjaciela swego; potem wracał się do obozu, a sługa jego Jozue, syn Nunów, młodzieniec, nie odchodził z pośrodku namiotu.

Ale nie chciał Pan wytracić domu Dawidowego, dla przymierza, które był uczynił z Dawidem, a iż był przyrzekł dać mu pochodnię i synom jego po wszystkie dni.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Ale ty, Izraelu, sługo mój! ty Jakóbie, któregom obrał, nasienie Abrahama, przyjaciela mego!

Większej miłości nad tę żaden nie ma, jedno gdyby kto duszę swoję położył za przyjacioły swoje.

Jużci was dalej nie będę zwał sługami; bo sługa nie wie, co czyni pan jego; leczem was nazwał przyjaciółmi, bo wszystko, comkolwiek słyszał od Ojca mego, oznajmiłem wam.