Jeżeli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, lecz nie hamuje swojego języka, to sam siebie oszukuje i nie ma powodu, by uważać go za kogoś pobożnego.

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?

Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.

Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

Tak mówi Pan: Jakąż nieprawość znaleźli ojcowie wasi przy mnie, iż się oddalili odemnie, a chodząc za marnością marnymi się stali?

Przeto iż poznawszy Boga, nie chwalili jako Boga, ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w myślach swoich i zaćmiło się bezrozumne serce ich;

Ale rzecze kto: Jakoż wzbudzeni bywają umarli i w jakim ciele wychodzą?

O głupi! To, co ty siejesz, nie bywać ożywione, jeźliby nie umarło.

Albowiem jeźli kto mniema, żeby czem był, nie będąc niczem, takiego zawodzi własny umysł jego.

 Uważajcie, żeby ktoś was nie uczynił swoim łupem przez filozofię i puste zwodzenie, odwołując się do tradycji i przekazów ludzkich, opartych na sposobie rozumowania tego świata, a nie na Pomazańcu.

Czego niektórzy jako celu uchybiwszy, obrócili się ku próżnomówności.

Albowiem jest wiele rządowi niepoddanych, próżnomównych i zwodzicieli myśli, a najwięcej tych, którzy są z obrzezki,