O którym wiele by się miało mówić i trudnych rzeczy do wyłożenia; aleście się wy stali leniwi ku słuchaniu.

Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie daó dawała.

Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

Droga leniwego jest jako płot cierniowy, ale ścieszka szczerych jest równa.

Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.

Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

Co ja ujrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.

A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój jako mąż zbrojny.

Jego pan mu odpowiedział: Sługo zły i leniwy! Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem.

 bądźcie w tym gorliwi, nie ociągajcie się. Tchnieniem pałajcie i Panu służcie.

Przetoż, bracia! raczej się starajcie, abyście powołanie i wybranie wasze mocne czynili; albowiem to czyniąc, nigdy się nie potkniecie.

 Z tego zatem powodu i my, otoczeni tak wielką rzeszą świadków, odrzuciwszy wszelkie obciążenie i osaczające nas uchybienie biegiem dążmy do celu, z wytrwałością w przeznaczonych nam zmaganiach.

Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam mówili słowo Boże, których obcowania koniec upatrując naśladujcie wiary ich.

Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza między niewiastami! wynijdźże śladem trzody, a paś koźlatka twoje przy budach pasterzy.

Gdy tak Pan mawiał: Zastanówcie się na drogach, a spojrzyjcie i pytajcie się o ścieszkach starych, któraby była droga dobra, a chodźcie nią, a znajdziecie odpocznienie duszy waszej: tedy odpowiadali: Nie będziemy chodzili.

I aby był ojcem obrzezki, nie tylko tych, którzy są z obrzezki, ale też i tych, którzy chodzą stopami wiary ojca naszego Abrahama, która była w nieobrzezce.

Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie.

Oto za błogosławionych mamy tych, którzy cierpieli. O cierpliwości Ijobowej słyszeliście i koniec Paóski widzieliście, iż wielce miłosierny jest Pan i litościwy.

Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom.

Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Stałyście się jej dziećmi, gdyż dobrze czynicie i nie obawiacie się żadnego zastraszenia.

A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.

Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.

Wiarą powołany będąc Abraham, usłuchał Boga, aby poszedł na ono miejsce, które miał wziąć za dziedzictwo i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

Albowiem oczekiwał miasta mającego grunty, którego sprawcą i budownikiem jest Bóg.

A przetoż z jednego, i to obumarłego, rozpłodziło się potomstwo jako mnóstwo gwiazd niebieskich i jako piasek niezliczony, który jest na brzegu morskim.

Bo ci, którzy tak mówią, jawnie okazują, iż ojczyzny szukają.

Ale oni lepszej żądają, to jest niebieskiej; przetoż i sam Bóg nie wstydzi się nazywać Bogiem ich, bo im miasto zgotował.

Ale które padło na ziemię dobrą, ci są, którzy w sercu uprzejmem i dobrem słyszane słowo zachowują, i owoc przynoszą w cierpliwości.

Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukają sławy i czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny;

Ale czego nie widzimy, tego się spodziewamy i tego przez cierpliwość oczekujemy.

Także też i Duch dopomaga mdłościom naszym. Albowiem o co byśmy się modlić mieli, jako potrzeba, nie wiemy; ale tenże Duch przyczynia się za nami wzdychaniem niewymownem.

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

Jeźli kto w pojmanie wiedzie, w pojmanie pójdzie; jeźli kto mieczem zabije, musi i on być mieczem zabity. Tuć jest cierpliwość i wiara świętych.

Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jeszu.

Czy nie są (oni) wszyscy służącymi Tchnieniami [duchami], do usługiwania posłanymi względem tych, którzy zamierzają odziedziczyć zbawienie?

Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.

Wiarą mieszkał w ziemi obiecanej jako w cudzej, mieszkając w namiotach z Izaakiem i z Jakóbem, spólnymi dziedzicami tejże obietnicy.

Wiarą ofiarował Abraham Izaaka, będąc kuszony, a ofiarował jednorodzonego ten, który był wziął obietnicę.

Którzy przez wiarę zwalczyli królestwa, czynili sprawiedliwość, dostępowali obietnic, lwom paszczęki zawierali;

"Ja jestem Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakowa"? Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.

I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

A iż umarli zmartwychwstaną, i Mojżesz pokazał przy onym krzaku, gdy zowie Pana Boga Bogiem Abrahamowym i Bogiem Izaakowym i Bogiem Jakóbowym.

A Bógci nie jest Bogiem umarłych, ale żywych; bo jemu wszyscy żyją.

 A tą obietnicą, którą nam dał, jest życie eonowe.

I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.