Albowiem nie Posłom poddał przyszły świat, o którym mówimy.

A do któregoż kiedy z Aniołów rzekł: Siądź po prawicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich?

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

I dał mu władzę i cześć i królestwo, aby mu wszyscy ludzie, narody i języki służyli; władza jego władza wieczna, która nie będzie odjęta, a królestwo jego, które nie będzie skażone.

Jeszu podszedł i powiedział im: Dana mi została wszelka władza w niebie i na ziemi.

Ojciec miłuje Syna, i wszystko dał w ręce jego.

Widząc Jeszu, iż wszystko Ojciec podał do rąk jego, a iż od Boga wyszedł i do Boga idzie,

Bo wszystkie rzeczy poddał pod nogi jego. A gdy mówi, że mu wszystkie rzeczy poddane są, jawna jest, iż oprócz tego, który mu poddał wszystkie rzeczy.

powyżej wszelkich Archontów i Władz, Mocy, i Panowań, i każdego imienia wymawianego nie tylko w tym eonie, ale też w mającym nadejść.

Wszystko poddał pod nogi Jego i ustanowił Go głową nad całym zgromadzeniem powołanych,

Dlatego też Bóg nader go wywyższył i darował mu imię, które jest nad wszystkie imię;

A wszelki język aby wyznawał, że Jeszu Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

 który jest po prawicy Boga, jako Ten, który przeszedł do nieba, gdy zostali poddani Mu Posłowie, Władze i Moce.

 i od Jeszu Pomazańca, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych uchybień,

I żyjący; a byłem umarły, a otom jest żywy na wieki wieków. I mam klucze piekła i śmierci.

I widziałem, i słyszałem głos wielu Aniołów około onej stolicy, i onych zwierząt i onych starców; a była liczba ich tysiąckroć sto tysięcy i dziesięćkroć sto tysięcy,

A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi, i pod ziemią i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na stolicy i Barankowi błogosławieóstwo i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

 A potem będzie koniec, gdy odda królestwo Bogu i Ojcu, gdy położy kres wszystkim Archontom, wszelkiej Władzy i Mocy.

Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego.