Bóg nie jest niesprawiedliwy, dlatego nie zapomni o pracy waszej ani o wysiłkach w przejawianiu miłości, którą okazaliście w imieniu Jego, wspierając świętych i służąc im.

 Pragniemy zaś, aby każdy z was taką samą okazywał gorliwość względem pełnej nadziei aż do końca.

 Obserwujmy się wzajemnie dla wzmocnienia miłości i pięknego postępowania. 

Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.

Stądci poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeźli miłość mieć będziecie jedni przeciwko drugim.

Toć wam przykazuję, abyście się społecznie miłowali.

W dniu pięćdziesiątym byli wszyscy razem w tym samym miejscu.

Wszyscy wierzący przebywali razem i mieli wszystko wspólne

Codziennie trwali w jedności, zarówno w świątyni, jak i po domach, gdzie, dzieląc chleb, spożywali pokarm z radością i szczerością serca,

A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.

Miłość niech będzie nieobłudna; miejcie w obrzydliwości złe; imając się dobrego.

 Przejawiajcie do siebie wzajemnie miłość jak do bliskich krewnych. Wyprzedzajcie się w okazywaniu sobie szacunku,

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

 Wy bracia jesteście powołani do wolności, ale nie do wolności dla pragnień ciała, przeciwnie w miłości służcie sobie nawzajem.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju.

A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznej wonności.

 Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Pomazańcu, jakaś MOC MIŁOŚCI do przekonywania, jeśli jakiś udział w Tchnieniu, jeśli jakieś wewnętrzne odczucia i litość,

Nic nie czyniąc spornie, albo przez próżną chwałę, ale w pokorze jedni drugich mając za wyższych nad się.

 O miłości braterskiej nie ma potrzeby wam pisać ponieważ jesteście pouczeni przez Boga, by wzajemnie się miłować.

Albowiem też to czynicie przeciwko wszystkim braciom, którzy są we wszystkiej Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tem więcej obfitowali,

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, co z resztą jest słuszne, ponieważ wasza wiara bardzo wzrasta i obfituje miłość wzajemna u każdego z was.

Oczyszczając dusze wasze w posłuszeństwie prawdzie, do nieobłudnej miłości braterskiej z czystego serca jedni drugich miłujcie żarliwie.

Wszystkich szanujcie, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, władcę honorujcie.

Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni!

 Przede wszystkim zaś miejcie żarliwą miłość względem siebie nawzajem, gdyż miłość zakryje mnóstwo grzechów.

przez pobożność braterską miłość, a przez braterskie odczucia miłość ogólną.

 Kto twierdzi, że jest oświecony, a brata swojego nienawidzi, nadal jest w ciemności.

 Kto miłuje swojego brata, ten mieszka w Świetle i nie ma w nim nic, o co można by się potknąć.

 Po tym odróżnia się dzieci Boga od dzieci oszczercy. Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak również ten, kto nie kocha swojego brata.

 Nie jak Kain, który był przedstawicielem złego i zamordował swego brata. Dlaczego go zamordował? Ponieważ praca jego była zła, zaś brata jego podobała się Bogu. 

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci a ci, którzy nie miłują, pozostają w ciemności.

 Po tym rozpoznaliśmy miłość, że On poświęcił dla nas swoją duszę; i my powinniśmy poświęcać duszę za braci.

 Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz działaniem i prawdą.

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 Miłość Boga ujawniła się, gdy Syna Swojego jedynego posłał na świat, żebyśmy żyli przez Niego.

 Umiłowani, jeśli tak Bóg nas umiłował to, też my powinniśmy wzajemnie się miłować.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga jest zrodzony, a każdy miłujący tego, który zrodził, miłuje też tego, który jest z niego zrodzony.

A teraz proszę cię, pani — nie jak głoszący ci nowy nakaz, lecz ten, który mieliśmy od początku — abyśmy się wzajemnie miłowali.

A ten nakaz miłości jest po to, żebyśmy postępowali według Jego poleceń, które znacie od początku, żebyście w nim trwali idąc przez życie.

Ale mam nieco przeciwko tobie, żeś miłość twoję pierwszą opuścił.