Zaprawdę miałbyś mówić do Boga: Przepuść; poniosę, a nie będę się wzbraniał.

Nadto jeźlibym czego nie baczył, ty mię naucz; jeźlim nieprawość popełnił, nie uczynię tego więcej.

Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.

 Głupota towarzyszy młodości, ale dyscyplina korygująca uwolni od niej.

Nie odejmuj od młodego karności; bo jeźli go ubijesz rózgą, nie umrze.

Ty go bij rózgą, a duszę jego z piekła wyrwiesz.

Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

Utwierdzając dusze uczniów i napominając, aby trwali w wierze, i mówiąc: Że przez wiele ucisków musimy wnijść do królestwa Bożego.

Przeczżeście podeptali ofiarę moję, i śniedną ofiarę moję, którąm rozkazał sprawować w przybytku? i więcejś uczcił syny swoje nad mię, abyście się utuczyli z pierwocin wszystkich ofiar śniednych Izraela, ludu mego?

A toć będzie na znak, co przyjdzie na dwóch synów twoich, Ofni i Fineesa; dnia jednego pomrą ci oba.

I okażę mu, iż Ja sądzę dom jego aż na wieki dla nieprawości, o której wiedział; bo wiedząc, że na się przekleóstwo przywodzili synowie jego, wszakże nie bronił im tego.

A nie gromił go nigdy ojciec jego, mówiąc: Przeczżeś to uczynił? A był i ten bardzo pięknej urody, którego była porodziła Haggita po Absalomie.

A teraz jako żywy Pan, który mię utwierdził, i posadził na stolicy Dawida ojca mojego, i który mi zbudował dom, jako obiecał, iż dziś zabity będzie Adonijasz.

A tak posłał król Salomon Banajasa, syna Jojadowego, który się naó targnął, i zabił go.

Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.

Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.