Abyście ją przyjęli w Panu, jako przystoi świętym, i stali przy niej, w którejkolwiek by was rzeczy potrzebowała; albowiem i ona wielom gospody użyczała, aż i mnie samemu.

A wszeteczeóstwo i wszelka nieczystość albo łakomstwo niechaj nie będzie ani mianowane między wami, jako przystoi na świętych.

Podobnie też kobiety niech ubierają się skromnie, a przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie z zaplatanymi włosami albo obwieszone złotem lub perłami, albo przesadnie kosztownym strojem,

Lecz jak przystoi kobietom, które chcą uchodzić za pobożne, niech ozdobą ich będzie dobre postępowanie.

Żony także niech mają poważne, nie potwarliwe, trzeźwe, wierne we wszystkiem.

A która jest prawdziwie wdowa i osierociała, ma nadzieję w Bogu i trwa w prośbach i w modlitwach w nocy i we dnie.

To tedy rozkazuj, żeby były nienaganione.

Wdowa niech będzie obrana, która by nie miała mniej niż sześćdziesiąt lat, która była żoną jednego męża,

Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie,

Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom.

Dyjakonowie także mają być poważni, nie dwoistego słowa, nie pijanicy wielu wina, nie chciwi sprośnego zysku,

Żony także niech mają poważne, nie potwarliwe, trzeźwe, wierne we wszystkiem.

Albowiem biskup ma być bez nagany, jako szafarz Boży, nie sam sobie się podobający, nie gniewliwy, nie pijanica wina, nie bitny, nie szukający zysku sprośnego;

Aby uczyły zdrowego rozsądku młode kobiety, jak mają kochać swoich mężczyzn i dzieci.

Albowiem mając być nauczycielami względem czasu, zasię potrzebujecie, aby was uczono, które są pierwsze początki mów Bożych, i staliście się jako mleka potrzebujący, a nie twardego pokarmu.

 ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali niemoralność i spożywali ofiary poświęcone bóstwom.