Walczcie by przedostać się przez wąskie wejście. Zapewniam was, że wielu będzie szukało przejścia, ale bez sukcesu. 

Azaż nie wiecie, iż ci, którzy w zawód bieżą, wszyscyć więc bieżą, lecz jeden zakład bierze? Także bieżcie, abyście otrzymali.

Ja tedy tak bieżę, nie jako na niepewne; tak szermuję, nie jako wiatr bijąc.

Wszakże niektórzy z zazdrości i z sporu, a niektórzy też z dobrej woli Chrystusa każą.

W czem też pracuję, bojując według skutecznej mocy jego, która we mnie dzieło swoje potężnie sprawuje.

Jeszczeście się aż do krwi nie sprzeciwili, walcząc przeciwko grzechowi.

 Dobrą walkę stoczyłem, bieg kończę, wiarę zachowując do końca.

 Odłożono mi sprawiedliwości wieniec, który wręczy mi Pan, sprawiedliwy sędzia w odpowiednim dniu. Nie tylko zaś mi, ale i wszystkim miłującym objawienie Jego.

Na małą chwilę mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go i postanowiłeś go nad uczynkami rąk twoich,

Ale tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jeszu, widzimy przez ucierpienie śmierci chwałą i czcią ukoronowanego, aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował.

Szczęśliwy, kto wytrwa w próbie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.

A gdy się okaże on książę pasterzy, odniesiecie niezwiędłą koronę chwały.

Nic się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto wrzuci dyjabeł niektórych z was do więzienia, abyście byli doświadczeni; i będziecie mieli ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.

Oto idę rychło; trzymaj, co masz, aby nikt nie wziął korony twojej.

A około onej stolicy było stolic dwadzieścia i cztery; a na onych stolicach widziałem dwudziestu i czterech starców siedzących, obleczonych w szaty białe, a na głowach swoich mieli korony złote.

Upadli dwadzieścia cztery starcy przed obliczem siedzącego na stolicy i kłaniali się żyjącemu na wieki wieków, i rzucali korony swoje przed stolicą, mówiąc: