Staraj się, abyś do mnie przyszedł rychło.

Staraj się, abyś przyszedł przed zimą. Pozdrawia cię Eubulus i Pudens, i Linus, i Klaudyja, i bracia wszyscy.

Albowiem pragnę was widzieć, abym wam mógł udzielić jakiego daru duchownego ku utwierdzeniu waszemu;

A proszę was, bracia! przez Pana naszego Jeszu Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście wespół ze mną pracowali w modlitwach za mię do Boga,

Abym z radością przyszedł do was za wolą Bożą i z wami się wespół ucieszył.

 Albowiem świadkiem mi jest Bóg, jak do was wszystkich tęsknię z głębi Pomazańca Jeszu.

Ponieważ pragnął was wszystkich i bardzo się frasował, żeście słyszeli, iż zachorował.

Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.

Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed oblicznością Pana naszego, Jeszu Chrystusa w przyjście jego?

Przeto nie mogąc dłużej znosić, upodobało się nam, abyśmy sami w Atenach zostali.

Służąc Panu ze wszelką uniżonością i z wielą łez i pokus, które na mię przychadzały z zasadzek żydowskich.

Przetoż czujcie, pomnąc, żem przez trzy lata w nocy i we dnie nie przestawał napominać ze łzami każdego z was.

I stał się wielki płacz wszystkich, a upadając na szyję Pawłową, całowali go;

Smucąc się bardzo, najwięcej tych słów, które im rzekł, że już więcej nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu.

 ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i poprowadzi nad źródła wód życia i zetrze Bóg wszelką łzę z oczu ich".  

 Zetrze wszelką łzę z ich oczu i śmierci już nie będzie ani smutku, ani rozpaczy, ani cierpienia nie będzie już, ponieważ to, co było wcześniej, przeminęło.

Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;

Abym sprawił radość płaczącym w Syonie, a dał im ozdobę miasto popiołu, olejek wesela miasto smutku, odzienie chwały miasto ściśnionego; i będą nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Paóskiem, abym był uwielbiony.

Tedy się weselić będzie panna z pląsaniem, także młodzieócy i starcy społem; albowiem kwilenie ich obrócę w radość, a pocieszę ich, i rozweselę ich po smutku ich;

I wy teraz smutek macie; ale zasię ujrzę was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej nikt nie odejmie od was.

Dotąd o niceście nie prosili w imieniu mojem; proścież, a weźmiecie, aby radość wasza była doskonała.

 Piszemy też wam o tym, by nasza radość była pełna.