Takim właśnie nakazujemy i takich wzywamy w Panu Jeszu Pomazańcu, aby w uniżeniu pracowali i własny chleb jedli.

Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.

Chleba naszego codziennego daj nam dzisiaj.

A iż był tegoż rzemiosła, mieszkał u nich i robił; albowiem rzemiosło ich było robić namioty.

Owszem sami wiecie, że moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce,

I pracujemy, robiąc własnemi rękami; gdy nas haóbią, dobrorzeczemy, gdy nas prześladują, znosimy;

 a gdy przebywałem u was i miałem braki finansowe, to nikogo z was tym nie obciążyłem. Moje potrzeby zaspokoili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Dbałem o to by w niczym nie być dla was ciężarem, nadal będę o to dbał. 

I pilnie się starali, abyście spokojnymi byli i rzeczy swoich pilnowali, i pracowali własnymi rękami swemi, jakośmy wam przykazali;

Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.