Świadkiem mi bowiem jest on Bóg, któremu służę w duchu moim w Ewangielii Syna jego, iż bez przestanku wzmiankę o was czynię,

 Nie przestaję dziękować za was, wspominając was w modlitwach moich,

Dlatego skłaniam kolana swoje przed Ojcem Pana naszego Jeszu Chrystusa,

 Aby obdarował was z obfitości chwalebnej potęgi Swoją dynamiczną mocą, wzmacniając przez Swoje Tchnienie w was wewnętrznego człowieka.

Żebyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani będąc, mogli doścignąć ze wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość, i głębokość, i wysokość;

 Temu zaś, który może to wszystko spełnić, dużo obficiej niż prosimy albo pomyślimy — według mocy działającej w nas —

I o to się modlę, aby miłość wasza im dalej tem więcej pomnażała się w znajomości i we wszelkim zmyśle,

Będąc napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jeszu Chrystusa ku sławie i chwale Bożej.

 Dlatego i my od dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, żebyście byli napełnieni znajomością woli Jego we wszelkiej mądrości i zrozumieniu tchnieniem. 

Wszelką mocą umocnieni będąc według chwalebnej mocy jego, ku wszelkiej cierpliwości i nieskwapliwości z radością,

 Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa Syna swojego umiłowanego,

Albowiem jakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którem się weselimy dla was przed Bogiem naszym?

Lecz sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz, Jeszu Chrystus, niech wyprostuje drogę naszę do was;

Aby utwierdzone były serca wasze nienaganione w świętobliwości przed Bogiem i Ojcem naszym, na przyjście Pana naszego, Jeszu Chrystusa, ze wszystkimi świętymi jego.

Przypatrujcie się pilnie basztom jego, a oglądajcie pałace jego, abyście umieli powiadać narodowi potomnemu.

Błogosławiony Pan; na każdy dzieó hojnie nas opatruje dobrami swemi Bóg zbawienia naszego. Sela.

 Będzie się mówić w tym dniu: To jest nasz Bóg, w którym pokładaliśmy nadzieję na wybawienie. To jest nasz Pan, na którego czekaliśmy, by móc się cieszyć i radować z Jego zbawienia.

Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.

Bo oto lubo Bóg nasz, którego my chwalimy, (który mocen jest wyrwać nas z pieca ogniem pałającego, i z ręki twojej, o królu!) wyrwie nas,

I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi.

Co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie,

 Dziękujcie Ojcu, który nas godnymi uczynił, abyśmy byli uczestnikami dziedzictwa świętych w światłości;

Ale masz niektóre osoby w Sardziech, które nie pokalały szat swoich; przetoż chodzić będą ze mną w szatach białych, iż godni są.

Do czego was powołał przez Ewangieliję naszę ku dostąpieniu chwały Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

A iżby znajome uczynił bogactwo chwały swojej nad naczyniem miłosierdzia, które zgotował ku chwale;

Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.

 Usilnie zmierzam do celu, którym jest nagroda w górze, do powołania od Boga w Pomazańcu Jeszu.

I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.

Przetoż, bracia święci, powołania niebieskiego uczestnicy! obaczcie Apostoła i najwyższego kapłana wyznania naszego, Chrystusa Jeszu,

A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej chwały swojej w Chrystusie Jeszu, gdy maluczko ucierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni, utwierdzi, umocni i ugruntuje;

Pan wszystko za mię wykona. O Panie! miłosierdzie twoje trwa na wieki; sprawy rąk twoich nie opuścisz.

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Cóżbym Ja, który otwieram żywot, rodzić nie miał? mówi Pan. Cóżbym Ja, który to czynię, że rodzą, zawartym był? mówi Bóg twój.

Króla uweselają złością swoją a książąt kłamstwy swemi.

Cóżeś ty jest, o góro wielka! przeciwko Zorobabelowi? Równina; bo on wywiedzie kamieó główny z głośnym okrzykiem: Łaska, łaska nad nim.

Ponieważ ziemia sama z siebie wydaje plon: najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie.

Który was też utwierdzi aż do koóca, abyście byli bez nagany w dzieó Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

Pewien tego będąc, iż ten, który począł w was dobrą sprawę, dokona aż do dnia Jeszu Chrystusa.

Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.

Nie bój się, o maluczkie stadko! albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo.

 Z miłości przeznaczył nas do usynowienia przez Jeszu Pomazańca zgodnie z wolą i upodobaniem swoim,

 przez to, że nam oznajmił tajemnicę swojej woli według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął 

Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego, Boga,

Którego wylał na nas obficie przez Jeszu Chrystusa, zbawiciela naszego,

Sprawujcież nie pokarm, który ginie, ale pokarm, który trwa ku żywotowi wiecznemu, który wam da Syn człowieczy; albowiem tego zapieczętował Bóg Ojciec.

 Jeszu odpowiadając, rzekł do nich: "Tego chce Bóg, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał".

i jaki jest ogrom mocy jego w nas, wierzących, która to moc działa skutecznie,

co pokazał na przykładzie Pomazańca, gdy wzbudził Go z martwych i posadził po swojej prawej stronie w niebiosach,

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.

 Wpatrując się w Jeszu Przywódcę i Udoskonaliciela wiary, który przeciwko zaoferowanej Mu przyjemności wytrzymał krzyż hańby. Wzgardzony, po prawicy tronu Bożego zasiadł.