Albowiem chcę, abyście wiedzieli jako wielką trudność mam o was i o tych, którzy są w Laodycei i którzykolwiek nie widzieli oblicza mego w ciele;

Przetoż ja, aczem odległy ciałem, lecz przytomny duchem, jużem jakobym był przytomny, osądził tego, który to tak popełnił,

Gdy się w imieniu Pana naszego Jeszu Chrystusa zgromadzicie, i z duchem moim, i z mocą Pana naszego, Jeszu Chrystusa,

Lecz my, bracia! będąc pozbawieni was na chwileczkę obliczem, nie sercem, tem pilniejśmy się starali oglądać oblicze wasze z wielką żądnością.

A jeźli kto łaknie, niechże je w domu, abyście się na sąd nie schodzili. A inne rzeczy, gdy przyjdę, postanowię.

Wszystko się niech dzieje przystojnie i porządnie.

A tak ona widząc, że się na to uparła, aby z nią szła, przestała jej odradzać.

Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)

Wytrwale przestrzegali nauczania Posłańców i byli zjednoczeni podczas łamania chleba i podczas modlitw.

 A tak, bracia moi umiłowani. Bądźcie utwierdzeni, mocni i nie dajcie się zachwiać, obfitujcie zawsze w dziele Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 

Czujcież, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się.

Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu.

Albowiem staliśmy się uczestnikami Chrystusa, jeźliże tylko początek tego gruntu aż do koóca stateczny zachowamy.

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,

 Przeciwstawcie mu się, mocni wiarą, wiedząc, że te same cierpienia na świecie wasi bracia pokonują. 

Wy tedy, najmilsi! wiedząc to przedtem; strzeżcie się, abyście błędem tych niezbożników nie byli zwiedzeni i nie wypadli z waszej stateczności;

Ale rośćcie w łasce i w znajomości Pana naszego i Zbawiciela, Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała i teraz, i na czasy wieczne. Amen.