Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.

W czem też pracuję, bojując według skutecznej mocy jego, która we mnie dzieło swoje potężnie sprawuje.

Pozdrawia was Epafras, który z was jest sługa Chrystusowy, który zawsze bojuje za was w modlitwach, abyście stali doskonałymi i zupełnymi we wszelkiej woli Bożej.

Tedy rzekła Rachel: Mężniem się biedziła z siostrą moją, a przemogłam; i nazwała imię jego Neftali.

A kiedy Jakow został sam, walczył z pewnym mężczyzną aż do poranka. 

 Odpowiedział mu: Puść mnie, ponieważ zbliża się dzień. Jakow jednak odpowiedział: Nie puszcze cię, chyba że mnie pobłogosławisz.  

Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.

 I spytał Jakow: Wyjaw proszę imię twoje. On odpowiedział: Czemu pytasz o imię moje? I tam mu błogosławił.

(Przetoż się staną jako obłok poranny, a jako rosa poranna przechodząca, i jako plewy od wichru porwane z bojewiska, i jako dym z komina.)

Gdyżem Ja jest Pan, Bóg twój, od wyjścia z ziemi Egipskiej; a Boga oprócz mnie nie poznałeś, i niemasz zbawiciela oprócz mnie.

Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

Dziatki moje! (które znowu z boleścią rodzę, ażby Chrystus był wykształtowany w was),

Tenże bój mając, jakiście widzieli we mnie, i jaki teraz o mnie słyszycie.

Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,

Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.

Bo mu daję świadectwo, iż gorliwą miłość ma przeciwko wam i przeciwko tym, którzy są w Laodycei i którzy są w Hijerapolu.

Pozdrówcie braci, którzy są w Laodycei, i Nymfasa, i zbór, który jest w domu jego.

A gdy ten list u was przeczytany będzie, sprawcie to, aby też był w Laodyceóskim zborze przeczytany; a ten, który jest pisany z Laodycei i wy też przeczytajcie.

Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni; a co widzisz, napisz w księgi i poślij siedmiu zborom, które są w Azyi, do Efezu i do Smyrny, i do Pergamu, i do Tyjatyru, i do Sardów, i do Filadelfii, i do Laodycei.

A Aniołowi zboru Laodyceóskiego napisz: To mówi Amen, świadek on wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:

A tak, ponieważ jesteś letni, a ani zimny ani gorący, wyrzucę cię z ust moich.

Radzę ci, abyś kupił u mnie złota w ogniu doświadczonego, abyś był bogaty, i szaty białe, abyś był obleczony, a żeby się nie okazywała sromota nagości twojej; a oczy twoje namaż maścią wzrok naprawiającą, abyś widział.

Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeźliby kto usłyszał głos mój i otworzył drzwi, wnijdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.

Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi zborom.

Bo aczkolwiek nie jestem obecny ciałem, ale duchem jestem z wami, radując się i widząc porządek wasz i utwierdzenie wiary waszej w Chrystusa;

A teraz oto ja wiem, że już więcej nie oglądacie oblicza mojego wy wszyscy, między którymim chodził, każąc królestwo Boże.

Smucąc się bardzo, najwięcej tych słów, które im rzekł, że już więcej nie mieli oglądać oblicza jego. I prowadzili go do okrętu.

którego miłujecie, chociaż Go nie widzieliście, w którego teraz nie widząc, wierzycie i cieszycie się radością wielką i chwalebną,