Alem ja mówił do was: Nie lękajcie się, ani się ich bójcie.

I spustoszyliśmy je, jakośmy uczynili Sehonowi, królowi Heseboóskiemu, wytraciwszy wszystkie miasta, męże, niewiasty i dzieci.

Niech żyje Ruben, a nie umiera; a niech będzie mężów jego poczet.

 Psalm Dawidowy. Pan [JHWH] jest moim światłem i moim zbawieniem, więc kogo mam się bać? Pan [JHWH] jest siłą mojego życia, więc kogo mam się lękać?

Gdy się zbiorą przeciwko mnie złośnicy, aby pożarli ciało moje; przeciwnicy moi, i nieprzyjaciele moi sami się potknęli i upadli.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśó.)

Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.

 Nie bój się, ponieważ jestem z tobą. Nie lękaj się, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocnię ciebie i dam ci wsparcie, i podtrzymam prawicą sprawiedliwości mojej.

Szukałlibyś ich, nie znajdziesz ich; ci, którzy się sprzeciwiają tobie, będą jako nic, a ci, którzy walczą z tobą, w niwecz obróceni będą.

Nie bój się, robaczku Jakóbie, garstko ludu Izraelskiego! Jać będę na pomocy, mówi Pan a odkupiciel twój, Święty Izraelski.

I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, ustanawiam cię Bogiem dla Faraona, a Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim.

A Ja zatwardzę serce Faraonowe, i rozmnożę znaki moje i cuda moje w ziemi Egipskiej.

A poznają Egipczanie, żem Ja Pan, gdy wyciągnę rękę moję na Egipt, i wywiodę syny Izraelskie z pośrodku ich.

A Mojżesz miał osiemdziesiąt lat, a Aaron osiemdziesiąt i trzy lata, gdy mówili do Faraona.

Gdy wam rzecze Farao, mówiąc: Uczyócie jaki cud, tedy rzeczesz do Aarona: Weźmij laskę twoję, a porzuć przed Faraonem, a obróci się w węża.

 Wezwał też Faraon uczonych i farmaceutów, a ci dzięki swoim miksturom osiągnęli podobny efekt.

I zatwardziało serce Faraonowe, i nie usłuchał ich, jako powiedział Pan.

I odpowiedział mu Giedeon: Proszę Panie mój, jeźli Pan jest z nami, a czemuż na nas przyszło to wszystko? gdzież teraz są wszystkie cuda jego, które nam opowiadali ojcowie nasi, mówiąc: Izali z Egiptu nie wywiódł nas Pan? a teraz opuścił nas Pan, i podał nas w ręce Madyjanitów.

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.

Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szaraóczy.

I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.

Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

Dał grad miasto deszczu, ogieó palący na ziemię ich.

Rzekł, a przyszła szaraócza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

Który pobił pierworodztwa w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

Który poraził wiele narodów, a pobił królów możnych;

Który poraził Egipczan na pierworodnych ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

W ręce mocnej i w ramieniu wyciągnionem; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

I przeprowadził lud Izraelski pośrodkiem jego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Ocuć się, ocuć się, oblecz się w siłę, o ramię Paóskie! Ocuć się jako za dni dawnych, i za rodzajów przeszłych! Izaliś nie ty jest, któreś zgładziło Egipt, i zraniło smoka?

Izaliś nie ty jest, któreś wysuszyło morze, wody przepaści wielkiej? któreś obróciło głębokości morskie w drogę, aby przeszli wybawieni?

I wspominał sobie lud jego na dni starodawne, i na Mojżesza, mówiąc: Gdzież jest ten, który ich wywiódł z morza, z pasterzem trzody swojej? Gdzież jest ten, który położył w pośrodku jego Ducha swego Świętego?

Który ich przeprowadził przez przepaści, jako konia po puszczy, a nie szwankowali?

Spojrzyjże z nieba, a obacz z mieszkania świętobliwości twojej, i ozdoby twojej. Gdzież jest gorliwość twoja, i wielka siła twoja? Gdzie wzruszenie wnętrzności twoich, i litości twoich? Przedemnąż zawściągnione będą?