Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

 Język mądrych jest miły dzięki mądrości; ale z ust tępych wylewa się głupota.

Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo.

Potomstwo żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią.

A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dniu sądu.

chciwości, niegodziwość, podstęp, wyuzdanie, złe oko, obmawianie, pycha, głupota.

Lecz teraz złóżcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i sprośną mowę z ust waszych.

Oto i okręty, choć tak wielkie są i tęgiemi wiatrami pędzone bywają, wszak i najmniejszym sterem bywają kierowane, gdziekolwiek jest wola sternikowa;

I język jest ogieó i świat niesprawiedliwości; takci jest postanowiony język między członkami naszemi, który szpeci wszystko ciało i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego.

Ale języka żaden z ludzi okrócić nie może, który jest nieokrócone złe i pełne jadu śmiertelnego.

A sprawiedliwego Lota, onych niezbożników rozpustnem obcowaniem strapionego, wyrwał.

Albowiem nadętą próżność mówiąc, przyłudzają przez pożądliwość ciała i rozpusty tych, którzy byli prawdziwie uciekli od obcujących w błędzie,

 Ci zaś nie mając prawdziwej wiedzy potępiają to czego nie znają, a to, co znają z natury, jak nierozumne zwierzęta pojmują, co prowadzi ich do zepsucia.

 Są jak nieokiełznane fale morskie, które unoszą wszelki brud, jak gwiazdy zabłąkane, którym mroki ciemności są zarezerwowane po eon.

A jako się im nie upodobało mieć w znajomości Boga, tak też Bóg je podał w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;

Przetoż choć mam wielką bezpieczność w Chrystusie, abym ci rozkazał, co przynależy;

 przemawiajcie do siebie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych tchnienia, śpiewajcie i grajcie Panu w waszych sercach.

 Dziękujcie Bogu i Ojcu zawsze i za wszystko w imieniu Pana naszego Jeszu Pomazańca.

 Nie przestaję dziękować za was, wspominając was w modlitwach moich,

Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.

(Psalm a pieśó na dzieó sobotni.)

Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;

I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

Skąd król Daryjusz podał na piśmie ten wyrok.

(Przyszły też były drugie łodzie z Tyberyjady, blisko do onego miejsca, gdzie jedli chleb, gdy był Pan dzięki uczynił.)

Zwłaszcza gdy się też i wy pomożecie modlić za nami, aby za ten dar, który przez wiele osób nam jest pokazany, były też od wielu osób dzięki czynione za nas.

 Chwała Bogu za Jego niemożliwy do opisania dar. 

 O nic się nie zamartwiajcie, ale w każdej modlitwie i błaganiu z podziękowaniem wyjawcie Bogu wasze prośby.

Pokój Pomazańca, do którego jesteście powołani w jednym ciele, niech rządzi w sercach waszych. Zachowujcie też wdzięczność.

 A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w czynie, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jeszu, dziękując Bogu i Ojcu przez Niego.

Albowiem jakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którem się weselimy dla was przed Bogiem naszym?

 Za wszystko dziękujcie, taka bowiem jest wola Boga w Pomazańcu Jeszu względem was.

 Przez Niego więc składamy ofiarę uwielbienia Bogu, to jest owoc warg wyznających imię Jego.